Απογοητευτική κάθε είδους συμπόρευση με τη δεξιά. Και μάλιστα για ένα άκρως αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο, που περιορίζει συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες του πολίτη. Οι δημόσιες συναθροίσεις αποτελούν το κύριο μέτρο αντίστασης των πολιτών ενάντια στις κοινωνικές αδικίες και ανισότητες και μέσο πίεσης προς τις Κυβερνήσεις για τη μείωση αδικιών και ανισοτήτων.
Προσωπικά, όπως δήλωσα και από την αρχή θα παραμείνω στο πλευρό των μη προνομιούχων στηρίζοντας μέχρι τέλους και στο ακέραιο το δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία. Επειδή βλέπω το τσουνάμι που έρχεται, πιστεύω στην ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που τους αφορούν και είμαι αντίθετη σε κάθε είδους καταστολή και περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης και των συναθροίσεων.
Γιατί ξέρω τι σημαίνει να έχεις χάσει το σπίτι σου και τη δουλειά σου, να μην έχεις στέγη, φαγητό και τα απαραίτητα για τη ζωή δημόσια αγαθά, να μην έχεις πρόσβαση σε δωρεάν ιατρική βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι, να σου αφαιρούν το δικαίωμα σε δωρεάν ποιοτική εκπαίδευση, να αναγκάζεσαι να ζεις σε έναν τόπο περιβαλλοντικά υποβαθμισμένο, να βιώνεις το ρατσισμό και τη διάκριση γιατί είσαι διαφορετικός/η, ή εν τέλει να μην έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι. Και γιατί, κάπου – κάποτε πρέπει να μπαίνουν διαχωριστικές γραμμές για τα σημαντικά ιδεολογικά και αξιακά ζητήματα.
Έτσι αντιλαμβάνομαι την πολιτική. Όχι ως σιωπηλή ακόλουθος, αλλά ως σκεπτόμενη και μάχιμη Ενεργή Πολίτης με αφετηρία και προορισμό τον άνθρωπο, τις αξίες και την ιδεολογία μου.