«Είναι ίσως η πρώτη επιβολή στην διεθνή κοινότητα της αντίληψης ότι η Ελλάδα έχει στάτους κατεχόμενης χώρας (χωρίς εθνική κυριαρχία = κατεχόμενη) και γίνεται με έμπρακτο τρόπο για αποδοχή τετελεσμένου», προσθέτει.
«Στην Διάσκεψη λαμβάνουν μέρος κυρίαρχα κράτη (εκτός από την διχασμένη Λιβύη), για τα οποία η Γερμανία και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αμφισβητήσουν ανοιχτά ότι δεν είναι εθνικά κυρίαρχα στο έδαφός τους και στην υποστήριξη για ότι θεωρούν ως συμφέρον τους. Η Γερμανία μεν ανέλαβε εξωτερικά την εφαρμογή αυτής της επιβολής, αλλά δεν είναι η μοναδική δύναμη Κατοχής σήμερα πάνω στο σβέρκο των Ελλήνων όπως ήταν στην πρώτη Κατοχή το ’40», επισημαίνει.
«Δεν είναι μόνο η Γερμανία που χρησιμοποιεί την Διάσκεψη για την Λιβύη για να επιβάλει διεθνώς την αποδοχή και συνενοχή στην αντίληψη ότι η Ελλάδα ΔΕΝ είναι κυρίαρχη χώρα και ότι τα κλειδιά κυριαρχίας στην γεωγραφική έκταση της Ελλάδας τα κατέχει η Γερμανία. Αυτό όμως που έχει σημασία τώρα είναι αν οι άλλες χώρες (Ρωσία και Κίνα τουλάχιστον) και ο Χαφτάρ, κάποια στιγμή ΣΥΝΤΟΜΑ θα τονίσουν αυτό το στοιχείο, δηλαδή της μη κυριαρχίας του ελληνικού λαού στη γεωγραφική έκταση της Ελλάδας: την δεύτερη Κατοχή στην οποία έχει βρεθεί η χώρα μας και ότι δόλια αποκλείστηκε η Ελλάδα», συνεχίζει.
«Η πρώτη φορά που έγινε αφαίρεση από την Ελλάδα στοιχείων άσκησης εθνικής κυριαρχίας σε διεθνές επίπεδο, αν θυμάστε, ήταν κατά την πρώτη περίοδο του Μνημονίου, όταν η Γερμανία και άλλοι δορυφόροι του σημερινού ναζιστικού κλίματος, αφαίρεσαν το δικαίωμα ψήφου της Ελλάδας στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσωρινά μεν αλλά πιθανότατα και ως βολιδοσκόπηση για σοβαρότερες προσπάθειες επιβολής όπως γίνεται τώρα», καταλήγει.