Με τη συμπλήρωση ενός χρόνο από την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για τη συμφωνία με τους εταίρους, ο Γιώργος Καμίνης αφήνει αιχμές για τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, μιλώντας για «ένα δημοψήφισμα – μνημείο ασάφειας ως προς το ερώτημά του προς τους Έλληνες» και πως οι λόγοι που οδήγησαν στη διεξαγωγή του ήταν για την ικανοποίηση της πιο λαϊκιστικής πτέρυγας.
Σε δήλωση που παραχώρησε στο factnew.gr, ο δήμαρχος Αθηναίων, έκανε αναδρομή στις τότε κινήσεις του για να αποτραπεί το δημοψήφισμα λέγοντας συγκεκριμένα: «Προτού συνταχθούμε υπέρ του αυτονόητου αιτήματος για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, μαζί με τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη επισκεφθήκαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε μία ύστατη προσπάθεια να μην πραγματοποιηθεί εκείνο το ανώφελο -και απ’ ότι δείχνουν και οι εξελίξεις στη Βρετανία- εν πολλοίς επικίνδυνο δημοψήφισμα.»
Στη συνέχεια τόνισε πως, «Για άλλο καλούνταν να ψηφίσουν οι πολίτες, για άλλο ψήφιζαν και τελικώς αλλιώς ερμηνευόταν το αποτέλεσμα από τους εταίρους: ότι οι Έλληνες δεν ήθελαν άλλο την παραμονή τους στην Ε.Ε.»
Η δήλωση του δημάρχου Αθηναίων έχει ως εξής:
«Σε λίγα 24ωρα συμπληρώνεται ένας χρόνος από το ελληνικό δημοψήφισμα για τη συμφωνία με τους εταίρους, ουσιαστικά για το τρίτο μνημόνιο. Ένα δημοψήφισμα – μνημείο ασάφειας ως προς το ερώτημά του προς τους έλληνες, καθώς και ως προς τα μηνύματα που έστελνε στο εξωτερικό και ιδίως στους εταίρους μας.
Προτού συνταχθούμε υπέρ του αυτονόητου αιτήματος για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, μαζί με τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη επισκεφθήκαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε μία ύστατη προσπάθεια να μην πραγματοποιηθεί εκείνο το ανώφελο -και απ´ ό,τι δείχνουν και οι εξελίξεις στη Βρετανία- εν πολλοίς επικίνδυνο δημοψήφισμα.
Η ραγδαία μεταστροφή στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, το πρώτο 48ωρο μετά το δημοψήφισμα, αποδεικνύει σήμερα την ορθότητα της στάσης μας. Για άλλο καλούνταν να ψηφίσουν οι πολίτες, για άλλο ψήφιζαν και τελικώς αλλιώς ερμηνευόταν το αποτέλεσμα από τους εταίρους: ότι οι έλληνες δεν ήθελαν άλλο την παραμονή τους στην Ε.Ε.
Σήμερα το πολιτικό συμπέρασμα που εξάγεται είναι διττό:
α) τη διενέργεια τόσο του βρετανικού, όσο και του ελληνικού δημοψηφίσματος υπαγόρευσαν ενδοκομματικές ισορροπίες και πιο συγκεκριμένα η ικανοποίηση της πιο λαϊκιστικής πτέρυγας (δεξιάς ή αριστεράς, ανάλογα με την περίπτωση), και
β) το πολιτικό -και προφανώς το οικονομικό – κοινωνικό διακύβευμα- ήταν δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την κοινωνική αγανάκτηση που σκόπευαν να απορροφήσουν.
Υπάρχει όμως και κάτι που είναι ακόμη πιο σημαντικό και διδακτικό για όλους μας: η ηγεσία της ΕΕ δεν φαίνεται διατεθειμένη να δεχθεί να χρησιμοποιηθεί η λαϊκή ετυμηγορία ως μοχλός πίεσης εναντίον της. Και όχι μόνο από τη μικρή Ελλάδα ή τη μεγαλύτερη Ισπανία, αλλά και από μία οικονομική και πολιτική ατμομηχανή, όπως είναι η Μεγάλη Βρετανία».