Ο Ρένος Ρώτας είναι ένας νέος και ταλαντούχος ηθοποιός και μία απόδειξη ότι η νέα γενιά έχει πολλά να προσφέρει. Τον γνωρίσαμε μέσα από τον ρόλο του «Άρη» στην τηλεοπτική σειρά «Οι συμμαθητές». Μας μίλησε για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, τις συχνές αλλαγές περιβάλλοντος και τη μέχρι τώρα πορεία του στο χώρο της υποκριτικής τέχνης. Συνέντευξη: Αδάμ Αλεξόπουλος | Φωτογραφίες: Νίκος Σερτ
Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Ήταν όμορφα. Δεν είχα βάσανα και ταλαιπωρίες. Μεγάλωσα και ζω στην Αγία Παρασκευή με εξαίρεση τρία χρόνια. Τα πρώτα δύο εξαιτίας της δουλειάς του πατέρα μου που πήγαμε στην Κόρινθο και το τρίτο στη Λευκάδα επειδή ήρθε ο διορισμός της μητέρας μου.
Τι κρατάς από αυτές τις μεταβάσεις;
Το καλό στην Αγία Παρασκευή είναι ότι μεγαλώσαμε με την αδερφή μου σε ένα σπίτι με οικόπεδο οπότε μπορούσαμε να έχουμε επαφή με την φύση καθώς και τα αμέτρητα ζώα που διατηρούσαμε. Σκύλους, γάτες, κουνέλια, κοτόπουλα, χήνες. Είχαμε μάλιστα βγάλει και τη φήμη για πλάκα ότι έχουμε γάιδαρο και όταν έρχονταν οι φίλοι μας, τους λέγαμε ότι κοιμάται. Η μετάβαση από την Αθήνα στην Κόρινθο ήταν μεν δύσκολη αλλά και εκεί υπήρχε αρκετό παιχνίδι. Από την Κόρινθο στη Λευκάδα θεωρώ ότι ήταν ακόμη μεγαλύτερη η αλλαγή διότι ήταν για ένα χρόνο και τους 6 μήνες το χειμώνα εκεί βρέχει.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες;
Στην αρχαία Κόρινθο δεν αντιμετώπισα κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες. Στην Λευκάδα όμως όπως σου είπα βρέχει 6 μήνες αδιάκοπα και ο κόσμος δεν είναι τόσο ανοικτός σε νέους γείτονες. Δεν είναι αφιλόξενοι αλλά, δεν σου δίνουν χώρο για το κάτι παραπάνω. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να με βρει η χρονιά σε μία εσωτερική διερεύνηση. Ασχολήθηκα με τη μουσική και τα μαθήματα του σχολείου. Εκείνη τη χρονιά έβγαλα το απόλυτο 20. Μου είχε στείλει μάλιστα, ο Καραμανλής και έναν υπολογιστή. Από τον Απρίλιο όμως μέχρι και τον Αύγουστο η Λευκάδα μετατρεπόταν σε παράδεισο. Σε 5 λεπτά ήμουν στα πιο όμορφα νερά των Βαλκανίων.
Η υποκριτική τέχνη σε ποια ηλικία μπήκε στη ζωή σου;
Όταν επέστρεψα πίσω στην Αγία Παρασκευή, γράφτηκα στο 2ο Γυμνάσιο το οποίο είχε εκπληκτική θεατρική ομάδα που σαν απογευματινή δραστηριότητα ετοίμαζε και ανέβαζε παραστάσεις. Μαγεύτηκα με τη σκηνή, την ομάδα και τη συνεργασία και κάπως έτσι άρχισε να μου αρέσει το θέατρο. Στο Λύκειο για να καταλάβεις που δεν υπήρχε αντίστοιχη ομάδα απαίτησα με έναν φίλο μου να δημιουργηθεί.
Κουβαλάς ένα αρκετά βαρύ όνομα. Η οικογένειά σου έχει προσφέρει αρκετά πράγματα στην Ελλάδα. Ήταν αυτονόητο για εσένα ότι θα ασχοληθείς με τον καλλιτεχνικό κόσμο;
Ίσως να υπήρχε μία σπίθα μέσα μου. Δεν ξέρω αν περνάει στο dna κάποια προδιάθεση αλλά σίγουρα δεν ήταν η ιστορία των προγόνων μου που με έκανε να ακολουθήσω αυτό το δρόμο. Μου άρεσε ανέκαθεν αυτός ο χώρος και τώρα πια τον αγαπώ όλο και περισσότερο.
Ο προ παππούς σου μεταφραστής θεατρικών έργων και ο παππούς σου συγγραφέας.
Ο προ παππούς μου μετέφρασε έργα του Σαίξπηρ και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί θέλω πολύ να ανεβάσω έργα του. Ο παππούς μου ως γιατρός παθολόγος έγραφε βιβλία για να βοηθήσει τους ασθενείς του και έπαιζε σε παραστάσεις στο θέατρο «Βασίλης Ρώτας» στην Κόρινθο. Ο πατέρας μου είχε δώσει και εκείνος στο Εθνικό αλλά τον κέρδισε η κτηνιατρική και πριν μερικά χρόνια και η ψυχολογία. Εκείνοι ακολούθησαν τον δικό τους δρόμο και εγώ θέλω να κάνω τη δική μου πορεία.
Έδωσες όμως πανελλήνιες και πέρασες στην ΑΣΟΕΕ.
Πηγαίνοντας στις εξετάσεις είχα σχεδόν κατασταλάξει ότι θα γίνω ηθοποιός όμως, θεωρούσα ότι θα ήταν κρίμα να μην ανταμειφθούν οι επιδόσεις μου. Όταν συμπλήρωνα το μηχανογραφικό πραγματικά, δεν ήξερα τι να δηλώσω. Είχα επιλέξει λανθασμένα κατεύθυνση και το μόνο που μου φαινόταν ενδιαφέρον ήταν το τμήμα που πέρασα.
Παράλληλα πέρασες και στο Εθνικό.
Έδωσα στο Εθνικό αμέσως μόλις τελείωσα το σχολείο. Η δεύτερη φάση των εξετάσεων ήταν για εμένα καθοριστική. Κατάλαβα στα σεμινάρια που μας έκαναν ότι αυτό είναι που ήθελα να κάνω στη ζωή μου.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της δραματικής σχολής, βρέθηκες να πρωταγωνιστείς στην επιτυχημένη σειρά «Συμμαθητές». Πως θα το περιέγραφες σαν εμπειρία;
Ένα μήνα μετά πήγα στις ακροάσεις και με επέλεξαν. Παρ’ όλη την εμπειρία που είχα αποκομίσει από τη σχολή δεν είχα ιδέα για τη δουλειά ενός ηθοποιού στην τηλεόραση αλλά ήμουν διαθέσιμος να μάθω.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί σε βοήθησαν;
Σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ήταν πάντα εκεί να μου λύσουν οποιαδήποτε απορία. Έπεσα κατευθείαν στα βαθιά γιατί είναι καθημερινό. Πρέπει να είσαι γρήγορα αποτελεσματικός. Δεν έχεις την πολυτέλεια της πρόβας. Για εμένα ήταν δοκιμασία και ένα πολύ μεγάλο μάθημα.
Φέτος, τι θα δούμε στη σειρά;
Δεν μπορώ να σου πω πολλά πράγματα. Είμαστε ελάχιστα μπροστά από τα επεισόδια που παίζονται και δεν ξέρουμε το μέλλον της σειράς. Σίγουρα όμως, σε αυτή τη σεζόν θα αλλάξουν όλα. Πλέον τα επεισόδια δεν βασίζονται σε ξένο σενάριο, τα γράφει ο Γιώργος Φειδάς και είναι προσαρμοσμένα στα δικά μας δεδομένα. Πιστεύω πως η σειρά αποκτά άλλο ρυθμό. Δεν θα ξεχειλώνονται κάποιες ιστορίες και γρήγορα θα ανατρέπονται.
Στη σειρά υποδύεσαι τον «Άρη». Τι κοινά πιστεύεις πως έχεις και τι θα ήθελες να έχεις όπως αυτός;
Ο Άρης είναι καλό παιδί, ταπεινός και κοινωνικός. Θέλω , προσπαθώ και ελπίζω και εγώ να έχω αυτά τα στοιχεία στο χαρακτήρα μου. Όπως θα ήθελα να έχω και την οικονομική άνεση που έχει εκείνος. Τα χρήματα σίγουρα, δεν φέρνουν την ευτυχία και δεν είμαι από τους ανθρώπους που τα θέλουν όλα έτοιμα όμως, σε ένα βαθμό μπορούν να σε βοηθήσουν να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.
Την επιτυχία της σειράς την περίμενες;
Πέρυσι τον πρώτο καιρό όπως σου είπα δεν είχα καμία επαφή με το χώρο της τηλεόρασης. Είχα επικεντρωθεί στο να μάθω να δουλεύω σωστά και δεν ήμουν σε θέση να εκτιμήσω αν θα έχει ανταπόκριση.
Πότε το κατάλαβες;
Το άκουγα σε συζητήσεις που γίνονταν αλλά σιγά σιγά το καταλάβαινα και από την αγάπη που εισέπραττα από τον κόσμο.
Έχει αλλάξει κάτι στη ζωή σου;
Δεν θεωρώ ότι έχει αλλάξει ιδιαίτερα η ζωή μου. Τα ωράρια των ηθοποιών που δουλεύουν σε καθημερινό είναι ιδιαίτερα απαιτητικά. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως, η έλλειψη χρόνου να είναι όντως μία μεγάλη αλλαγή.
Ανάμεσα στα γυρίσματα βρίσκεις χρόνο να ξεκουραστείς; Εσύ, πως προτιμάς να περνάς τις διακοπές σου;
Τα Χριστούγεννα με βρήκαν να δουλεύω. Αν δεν είχα γυρίσματα σίγουρα θα πήγαινα σε κάποιο ορεινό μέρος για μερικές μέρες. Μου αρέσουν πολύ όμως και τα οικογενειακά τραπέζια. Είναι μία καλή αφορμή να συναντήσεις δικούς σου ανθρώπους που είτε βρίσκονται σε άλλα μέρη ή δεν συμβαδίζουν τα ωράριά μας να μοιραστούμε τα νέα μας και να διασκεδάσουμε. Τα καλοκαίρια με τους γονείς μου από 4 ετών ενοικιάζαμε ιστιοπλοϊκό και κάναμε διακοπές στο Ιόνιο. Έχω πια και εγώ δίπλωμα σκίπερ και πηγαίνω διακοπές με τους φίλους μου.
Με την τηλεόραση είναι πιο εύκολο να βρεις και θεατρική στέγη;
Είναι αλήθεια ότι μπορεί να σου γίνουν περισσότερες προτάσεις. Δεν ανοίγουν όμως διάπλατα οι πόρτες επειδή, σου έχει εμπιστευτεί κάποιος έναν ρόλο. Κρίνεσαι καθημερινά. Αν μπορείς να ανταπεξέλθεις μένεις, αν όχι τότε στο θέατρο δύσκολα θα τα καταφέρεις.
Φέτος, συμμετέχεις και στην θεατρική παράσταση «Συγγνώμη» στο θέατρο Σταθμός, σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαριά. Πες μας λίγα λόγια για τη παράσταση.
Το κείμενο είναι της Καταλανής, Μάρτας Μπουτσάκα σε ελεύθερη διασκευή της Άννας Ανδριανού. Είναι ένα έργο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και πραγματεύεται την ιστορία τριών παιδιών της αστικής κοινωνίας που για πλάκα κάνουν ένα φρικιαστικό έγκλημα. Στην παράσταση υποδύομαι τον αρχηγό της παρέας, η Άννα Ανδριανού και ο Λεωνίδας Κακούρης τους γονείς μου και οι Γιώργος Βουβάκης, Στέφανος Οικονόμου, Αγγελική Πασπαλιάρη και Φανή Γεωργακοπούλου τους φίλους μου.
Μελλοντικά σχέδια;
Θα ήθελα να ασχοληθώ πολύ και με τον κινηματογράφο όμως προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι στα σκαριά. Συζητάω αρκετά πράγματα όμως, τίποτα δεν είναι ανακοινώσιμο πέρα από την επιθυμία μου να ανεβάσω Σαίξπηρ σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα που τις θεωρώ εξαιρετικές.
Θέλεις να σκηνοθετήσεις;
Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες θέλουμε να ασχοληθούμε με πολλούς τομείς ταυτόχρονα πιστεύοντας ότι θα τα κάνουμε καλύτερα. Και εγώ έχω αυτή την τρέλα να καταπιαστώ με πολλά πράγματα αλλά νομίζω πως πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν πιο ξεκάθαροι οι ρόλοι. Προσωπικά θέλω να εξελιχθώ ως ηθοποιός και να γίνω πολυεργαλείο στα χέρια του εκάστοτε σκηνοθέτη.