Τα παλαιότερα χρόνια τα «χάνια» ήταν οι χώροι για την υποδοχή και τη διανυκτέρευση ταξιδιωτών και των ζώων τους. Εκεί, στη μέση του πουθενά, οι ταξιδιώτες και τα ζώα ξεκουράζονταν και σιτίζονταν για να ανακτήσουν δυνάμεις και να συνεχίσουν το κοπιαστικό τους ταξίδι.
Οι χώροι αυτοί με την έλευση των μηχανών και των υγρών καυσίμων, είτε μετατράπηκαν σε πρατήρια, είτε σύντομα τα περισσότερα πέρασαν στην παρακμή και σήμερα στέκουν ερειπωμένα να θυμίζουν την ιστορία τους.
Υπάρχουν βέβαια και τα «χάνια», οι ιδιοκτήτες των οποίων σε πείσμα των καιρών δεν τα έκλεισαν για τη μανία της εσωτερικής μετανάστευσης προς κάποιο αστικό κέντρο, αλλά διατήρησαν αναλλοίωτο τον χαρακτήρα τους.
Έτσι συμβαίνει και με το «Χάνι της Ρέρεσης», το οποίο λειτουργεί περίπου 200 χρόνια και σήμερα κυρίως ως εστιατόριο για τους διερχόμενους ταξιδιώτες και τους κυνηγούς το χειμώνα που επιθυμούν να ξαποστάσουν πριν την ανάβαση ή μετά την κατάβαση από τα Βαρδούσια, την ορεινή Ναυπακτία και τη Γκιώνα.
Οι φήμες που έγιναν πράξη και η ψυχρολουσία
Aφήνοντας στην άκρη τις τότε φήμες για την επιβολή του lockdown, παρέλαβα το Fiat Tipo με τον κινητήρα πετρελαίου 1.300cc που αποδίδει 95 ίππους στις 3.750 στροφές και έχει ονομαστική ροπή 200 Nm στις 1.500 στροφές και ξεκίνησα για αυτή την ταξιδιωτική διαδρομή.
Τα πρώτα χιλιόμετρα γράφτηκαν από την Αργυρούπολη έως και τα διόδια των Αφιδνών. Η διαδρομή αυτή διήρκησε αρκετά, γιατί δεν υπήρχε Αστυνομία, δεν υπήρχε εφαρμογή μέτρων και η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν ιδιαίτερα αυξημένη.
Αυξημένη ήταν η κίνηση και στην Εθνική Οδό από τη Θήβα έως και την Ιτέα, αφού οι πολίτες, είτε προσπαθούσαν να γλιτώσουν από μία ακόμα καραντίνα στην Αττική ή ταξίδευαν για τη συγκομιδή του ελαιοκάρπου, μίας και ήταν η περίοδος.
Το συνολικό ταξίδι διήρκησε περίπου 3,5 ώρες μέχρι να φτάσω στο μέρος που θα με φιλοξενούσε. Κάπου εκεί ήρθε και η ψυχρολουσία, αφού στην τηλεόραση εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός και ανακοίνωσε τα μέτρα. Και τώρα; Όλα τα σχέδια για την επίσκεψη στο «Χάνι Ρέρεσης» πήγαν στράφι και τώρα η χωριάτικη πίτα και τα γλυκά του κουταλιού της κυρίας Νίτσας θα πρέπει να περιμένουν.
Η απογευματινή βόλτα και οι ώριμες σκέψεις
Το απόγευμα βγήκα με το Fiat Tipo μία βόλτα παραλιακά για να σκεφτώ τα επόμενα βήματα και πως θα καταφέρω να αξιοποιήσω τα χιλιόμετρα της δοκιμής που ήδη είχα κάνει. Θα πάω μέχρι εκεί σκέφτηκα και το πολύ πολύ να χτυπήσω την πόρτα. Θα μου ανοίξουν, δεν θα μου ανοίξουν; Και αν τους φέρω σε δύσκολη θέση;
Ενώ στο μυαλό μου γύριζαν αυτά τα ερωτήματα, το φως έπεσε και τα φώτα του Fiat Tipo μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Στην έκδοση Mirror, το Fiat Tipo εφοδιάζεται με προβολείς με LED φώτα ημέρας, αλλά και με προβολείς ομίχλης. Κάλυπταν ικανοποιητικά το οδόστρωμα και δεν άφηναν κενά, που θα μπορούσαν να με εκθέσουν σε οποιοδήποτε κίνδυνο.
Σύντομα ήρθαν και οι ώριμες σκέψεις. Θα παραμείνω νόμιμος, θα πάω μέχρι εκεί, αλλά δεν θα βάλω στον κίνδυνο του προστίμου ένα τέτοιο ιστορικό μέρος. Δεν χάθηκε και ο κόσμος, θα το δω, θα απολαύσω την τοποθεσία και κάποια στιγμή στο μέλλον θα το ξανά επισκεφτώ.
Η διαδρομή προς το «Χάνι της Ρέρεσης»
Το πρωί της επόμενης ημέρας έχοντας εκτυπώσει το απαιτούμενο έγγραφο από την «Εργάνη» ξεκίνησα για μία διαδρομή περίπου 50 χιλιομέτρων. Η διαδρομή μέσω της Εθνικής Οδού Ιτέας – Αντιρρίου, της Επαρχιακής Οδού που διέρχεται μέσα από το Ευπάλιο και της Επαρχιακής Οδού Τερψιθέας – Σπαρτιάς, πίστευα ότι θα είχε αρκετούς ελέγχους.
Όμως έκανα λάθος. Μπορεί να ήμουν το μοναδικό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε, αλλά δεν υπήρχε και πουθενά έλεγχος, ώστε να εντοπιστεί κάποιος παραβάτης. Έτσι, ήμουν πιο χαλαρός πια, γιατί άντε να εξηγήσεις που πας και τι θα κάνεις μέσα στην ερημιά.
Το «Χάνι της Ρέρεσης» όπως το φανταζόμουν ήταν κλειστό. Οπότε, έκανα μία βόλτα στην περιοχή να δω τι υπάρχει και που μπορώ να το φωτογραφίσω. Οι πρώτες φωτογραφίες βγήκαν στη μέση του δρόμου, κάποιες άλλες σε μία πολύ παλιά βρύση και οι τελευταίες σε μία από τις γέφυρες που διασχίζουν κάθετα τον Ποταμό Μόρνο.
Οι εξωτερικές φωτογραφίες του Fiat Tipo
Η εμφάνιση του Fiat Tipo είναι πιο συντηρητική και ξεχωρίζει από την υπόλοιπη γκάμα των μοντέλων της Fiat. Δεν έχει τον παιχνιδιάρικο σχεδιασμό των Fiat 500, 500L, 500X. Ωστόσο, η ιταλική φινέτσα την έχει κάνει τόσο δυναμική και μυώδης, όσο πρέπει, έτσι ώστε να μην κουράζει στο μάτι, ακόμα και στο μονότονο λευκό χρώμα του αμαξώματος.
Εμπρός, ξεχωρίζει η μεγάλη μάσκα και το μυώδες καπό, στο πλάι οι χρωμιομένες χειρολαβές και το νεύρο που διατρέχει το μεγαλύτερο μέρος των 1.792 χιλιοστών του πλάτους, ενώ στο πίσω μέρος τα οριζόντια φωτιστικά σώματα.
Η έκδοση Mirror εξωτερικά το προικίζει με τις χρωμιωμένες λεπτομέρειες, ζάντες ελαφρού κράματος 16 ιντσών και το στρογγυλό inox σήμα στη μεσαία κολώνα.
Η εμφάνιση της καμπίνας και οι χώροι
Το Fiat Tipo ανήκει στη μικρομεσαία κατηγορία, μία κατηγορία που προορίζεται για τους επαγγελματίες που αναζητούν ένα καλοστημένο αυτοκίνητο για οποιαδήποτε μετακίνηση ή για τα νέα ζευγάρια που ψάχνουν ένα οικονομικό και βολικό από άποψη όγκου αυτοκίνητο, για τα κοινά σχέδιά τους.
Το Fiat Tipo στο εσωτερικό του διαθέτει άνετους χώρους για μία πενταμελή οικογένεια ή τη μεταφορά τεσσάρων ενήλικων ατόμων και διαθέσιμα 440 λίτρα, για τις αποσκευές τους. Όσον αφορά τις απαιτήσεις των σύγχρονων ανθρώπων, οι Ιταλοί στην έκδοση Mirror έχουν τοποθετήσει στο κέντρο του ταμπλό, την εύχρηστη και έγχρωμη οθόνη, 7 ιντσών του συστήματος UConnect. Το σύστημα αυτό έχει συμβατότητα με Apple Carplay και Android Auto.
Αίσθημα ασφάλειας σε υπερθετικό βαθμό
Το Fiat Tipo είναι εφοδιασμένο με έξι αερόσακους, σύστημα ευστάθειας, ESC για μέγιστη ενεργητική ασφάλεια και μέγιστο έλεγχο σε ελιγμούς έκτακτης ανάγκης ή σε ολισθηρές επιφάνειες.
Περιλαμβάνει ακόμα, αντιολισθητική ρύθμιση και Drag Torque Control κινητήρα (ASR/MSR), Predictive Brake Assist (PBA), έλεγχο ευστάθειας (TSC), Hill Holder (HSA), anti-roll (ERM), Traction Control System (TCS) και Cruise control.
Η οδική συμπεριφορά
Κατά τη διάρκεια της δοκιμής των 700 περίπου χιλιομέτρων, το Fiat Tipo μου απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι είναι στιβαρό, έχει καλή ποιότητα κύλισης, αλλά αφήνει ως επίγευση που θα έλεγε και ένας γευσιγνώστης, μία «σφιχτή» αίσθηση, η οποία χρειάζεται λίγο χρόνο για να τη συνηθίσεις.
Στη σφιχτή αίσθηση σημαντικό ρόλο έχει τόσο η ανάρτηση, που κάνει υπερωρίες για να αποσβέσει τις κακοτεχνίες των ελληνικών δρόμων, όσο και τα καθίσματα, οδηγού και συνοδηγού, που προσφέρουν καλή θέση οδήγησης, αλλά και επαρκή στήριξη.
Τον ίδιο χρόνο βέβαια χρειάζεται και ο θόρυβος του κινητήρα πετρελαίου, ο οποίος λόγω της ροπής, καταβροχθίζει ακούραστα και πολύ οικονομικά τα χιλιόμετρα, όμως όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους που δεν κλείνουν καλά το στόμα τους, ακούγεται. Ο κινητήρας στο φορτίο παραβίαζε τον χώρο της καμπίνας, δεν ήταν όμως τόσο ενοχλητικός, όπως είναι ας πούμε το ρούφηγμα των ζυμαρικών.
Η επιτάχυνση 0 – 100 χιλιόμετρα/ώρα υπολογίζεται στα 11,5 με 12 δευτερόλεπτα και η μέγιστη ταχύτητα στα 180 χιλιόμετρα/ώρα. Τα φρένα λειτουργούν ικανοποιητικά και η μέση κατανάλωση ανήλθε στα 4,1 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.
Συμπέρασμα
Το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο με τη δοκιμή του 2018. Η συνύπαρξη με ένα ιταλικό αυτοκίνητο είναι μία σχέση αγάπης με διάρκεια. Αν δεν είστε από εκείνους που φοβούνται τις μακροχρόνιες σχέσεις, τότε βρίσκεστε στη σωστή κατεύθυνση.
Το Fiat Tipo είναι το αυτοκίνητο που θα καλύψει τις ανάγκες μίας οικογένειας, αλλά θα μεταφέρει και τέσσερα μεγαλόσωμα άτομα. Όλα αυτά με αρκετές δόσεις ιταλικής φινέτσας… και άνεσης.