Κείμενο: Αδάμ Αλεξόπουλος
Φωτογραφίες: WESTMEDIA
Η παραλαβή του Mini Cooper Clubman έγινε από την έδρα της εισαγωγικής εταιρείας στην περιοχή της Νέας Κηφισιάς και χωρίς δεύτερη σκέψη κατευθύνθηκα προς τα διόδια των Αφιδνών, όπου με ιδιαίτερη προσοχή έδωσα την χρεωστική κάρτα για ανέπαφη συναλλαγή και η ευγενική υπάλληλος ήθελε να μου δώσει την απόδειξη.
Με έπιασε ένα μούδιασμα για να μην γίνω αγενής, όμως της απευθύνθηκα πως «αν την πάρω δεν θα είναι ανέπαφη η συναλλαγή» και εκείνη χαμογέλασε. Το θεώρησε σωστό, το θεώρησε υπερβολικό, μπορεί και χαζό, αλλά σύντομα, έκλεισα το παράθυρο του Mini Cooper Clubman, καθάρισα τα χέρια μου με αντισηπτικό, άνοιξα ξανά το κλιματιστικό και αφέθηκα να οδηγώ με 120 χιλιόμετρα στη δεξιά και τη μεσαία λωρίδα κυκλοφορίας, έχοντας στο ηχοσύστημα μουσική που ταίριαζε απόλυτα με το μοναχικό ταξίδι μου.
Δεν είμαστε εδώ όμως ούτε για το μούδιασμά μου, ούτε για την απολύμανση των χεριών, ούτε για τις μουσικές μου επιλογές. Είμαστε εδώ για το Mini Cooper Clubman που από το πρώτο πάτημα του κόκκινου αεροπορικού τύπου διακόπτη “Start – Stop”, έδειχνε να τρώει τα χιλιόμετρα χωρίς ζόρια και χωρίς να μου μεταφέρει την κούρασή του στο τιμόνι και στο κάθισμα. Όσο για τον ήχο του τρικύλινδρου κινητήρα είναι τραχύς αλλά μπορεί να δικαιολογηθεί από τη σπορ διάθεση που δημιουργεί τόσο η εμφάνισή του, όσο και η οδική του συμπεριφορά.
Από την Αθήνα έως και την Παραλία Τολοφώνας
Για πάρα πολλά χρόνια περνούσα έξω από την Παραλία Τολοφώνας, όμως ποτέ έως σήμερα δεν είχε τύχει να την επισκεφθώ. Βλέπετε, μπορεί λόγω δουλειάς να ταξιδεύω πολύ συχνά, όμως τα όμορφα μέρη της χώρας μας είναι τόσα πολλά και ο χρόνος τόσο λίγος που δεν είναι εφικτές οι συχνές στάσεις από χωριό σε χωριό.
Αυτή τη φορά, μετά από περίπου 200 χιλιόμετρα συνεχούς οδήγησης άλλοτε γρήγορα και άλλοτε συντηρητικά το βλέμμα μου έπεσε σε αυτό το ολόλευκο και επιβλητικό κτίσμα που φαίνεται από την Εθνική Οδό Αντιρρίου – Ιτέας και με κέρδισε.
Έτσι, 40 χιλιόμετρα πριν την Ναύπακτο πήρα τον δρόμο της εξόδου, έβαλα σημάδι το κτίριο και κατευθύνθηκα προς το μέρος του. Όταν έφτασα κοντά διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο και υπερσύγχρονο ξενοδοχειακό συγκρότημα, όπου τον Αύγουστο είχε κατακλιστεί από τουρίστες με μαγιό, οι οποίοι διέσχιζαν τον παραλιακό δρόμο και έκαναν βουτιές στη θάλασσα.
Εκεί έβγαλα τις πρώτες φωτογραφίες του αυτοκινήτου και σύντομα το αυτοκίνητο άναψε τη «φλόγα» στο φιλοθεάμον κοινό. Ένας από τους τουρίστες με προσέγγισε και μου ζήτησε πληροφορίες για το χρώμα σε αμάξωμα και ουρανό, και τις εντυπωσιακές κατά γενική ομολογία ζάντες. Για αρκετή ώρα έσπασε η μονοτονία της μοναχικής διαδρομής με συζήτηση περί ανέμων και υδάτων, ώσπου εκείνον τον φώναξε η παρέα του και εγώ γύρισα πάλι στη δουλειά.
Για «σαλιγκάρια» ή αλλιώς στο βασίλειο της στροφής
Μία από τις ημέρες που βρέθηκα στα χωριά της Φωκίδας επισκέφθηκα και το χωριό Άνω Σεργούλα, ώστε να δοκιμάσω το Mini Cooper Clubman και να δω εάν μία απλή έκδοσή του θα τα κατάφερνε σε μία πολύ απαιτητική διαδρομή οκτώ περίπου χιλιομέτρων από τον κόμβο της Εθνικής Οδού έως και την κεντρική πλατεία του. Η διαδρομή είναι ανοδική, το πλάτος του δρόμου είναι πολύ στενό, το οδόστρωμα σε κακή κατάσταση και ζήτημα ο οδηγός να βρει δύο, τρεις μικρές ευθείες.
Κατά τη διάρκεια της ανάβασης το Mini Cooper Clubman με το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων έλυσε το πρώτο πρόβλημα που είναι οι συνεχείς αλλαγές ταχυτήτων, η παροχή σωστής πληροφόρησης από το τιμόνι έλυσε το δεύτερο πρόβλημα που αποτελεί το μικρό πλάτος του δρόμου, ενώ η απόκριση στο γκάζι (220nm ροπής διαθέσιμα μόλις από τις 1250 στροφές) επέτρεπε την οδήγηση στο όριο χωρίς να δίνει την αβάντα στον κινητήρα να κάνει ξεσπάσματα στο «πάτα – άσε».
Το μόνο ζήτημα που έμενε ως αγωνία ήταν το μέγεθος του αυτοκινήτου, αφού πρόκειται για ένα φαρδύ και μακρύ αμάξωμα σε σχέση με το απλό Mini Cooper. Θα πάρει τη στροφή το Mini Cooper Clubman ή το μακρύ αμάξωμα θα βαρύνει την ουρά; Θα μείνει εντός του οδοστρώματος ή θα κάνουμε ελεύθερη πτώση στο κενό, μιάς και στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής δεν υπάρχουν κιγκλιδώματα;
Η ανάβαση βγήκε με αρκετό ιδρώτα και λόγω της υψηλής θερμοκρασίας, αλλά και λόγω της πρώτης φοράς με το Mini Cooper Clubman σε αυτή τη διαδρομή. Φτάνοντας στην πλατεία του χωριού κάθισα στα πέτρινα παγκάκια, πήρα νερό από την βρύση και μερικές ανάσες μέχρι την ώρα της κατάβασης.
Η κατάβαση φαινόταν πιο εύκολη, αμ δε! Η πανοραμική θέα στον Κορινθιακό Κόλπο κόβει την ανάσα και στις κατηφορικές φουρκέτες κάνουν τα νύχια των ποδιών να γαντζώνονται στα παπούτσια. Το Mini Cooper Clubman όμως με εξαίρεση και πάλι την αίσθηση της ουράς τα κατάφερε πολύ καλά.
Φτάνοντας στον «τερματισμό», την μεγάλη παραλία Αμπελάκι με τη γαλάζια σημαία στην Παραλία Σεργούλας διαπίστωσα ότι και το Mini Cooper Clubman μπορεί να σου προσφέρει όση χαρά αποζητάς. Τόση, όση μου έδωσε και το μπάνιο στη θάλασσα μετά από μία δύσκολη ημέρα.
Ο «δειγματισμός» και ο παραδειγματισμός
Βρισκόμενος ακόμα στην παραλία περιέγραψα σε γνωστούς την διαδρομή που κάλυψα με το Mini Cooper Clubman και σχεδόν ακαριαία ανασηκώθηκαν από τις ξαπλώστρες να το δουν. Να σου το στρογγυλό πολυόργανο στο κέντρο του ταμπλό να «κλέβει» την παράσταση, η οθόνη αφής του συστήματος ψυχαγωγίας και πληροφόρησης να γίνεται πόλος έλξης, όπως και η θύρα του πόρτμπαγκαζ που άλλοι λένε ότι το κολακεύει και άλλοι το παρομοιάζουν με τις πόρτες ενός δίφυλλου ψυγείου.
Όταν φτάσαμε στις ερωτήσεις για τον χρόνο της ανάβασης και της κατάβασης, ο νεανικός αυθορμητισμός που βγάζει αυτό το αυτοκίνητο κόπηκε από έναν μεγαλύτερης ηλικίας άνδρα που κοντοστάθηκε και αποκρίθηκε «Μην αποκαλύπτεις ποτέ τι κατάφερες εσύ, γιατί θα το προσπαθήσει και άλλος και μπορεί να μην καταφέρει».
Ένα μάθημα δευτερολέπτων από κάποιον που κοντοστάθηκε σε μία καταγάλανη παραλία της Φωκίδας. Ένα μάθημα που σε πολλούς δεν έτυχε να δοθεί και δημοσιεύουν βίντεο και φωτογραφίες με υπερβολικές ταχύτητες σε δημόσιους δρόμους.
Σε ποιον απευθύνεται το Mini Cooper Clubman
Το Mini Cooper Clubman παρά τις όποιες διαφωνίες, ότι δεν τιμά τους προγόνους τους επειδή μεγάλωσε, είναι ένα από τα μοντέλα που διατηρούν τη «φλόγα» στο φιλοθεάμον κοινό του, γι’ αυτό παρατηρείται συχνά να το ακολουθούν από γενιά σε γενιά.
Είναι αν θέλετε, ένα mainstream μοντέλο που επιτρέπει στον ιδιοκτήτη του να ξεφεύγει από την καθημερινή ρουτίνα, κοιτώντας τις γραμμές του εξωτερικά, αλλά και τις λεπτομέρειες στο εσωτερικό του.
Αποτελεί λοιπόν μία σοβαρή επιλογή για εκείνον που επιθυμεί το αυτοκίνητό του να συνδυάζει σε λογικά πλαίσια τις επιδόσεις ενός σπορ αυτοκινήτου, την άνεση ενός μικρού οικογενειακού, αλλά και «στυλάτες» διαδρομές τόσο στην πόλη όσο και σε αποδράσεις στην εξοχή έγραφα σε μία παλαιότερη δοκιμή το 2018. Σήμερα η άποψη παραμένει ίδια.