Εκείνες τις ημέρες δεν επιτρεπόταν το ταξίδι πέρα από τα σύνορα της περιφέρειας έτσι η δοκιμή περιορίστηκε στην «παραμεθόριο» της Αττικής. Η αλήθεια είναι πως δεν με χάλασε ιδιαίτερα, γιατί δεν έχασα χρόνο για τα πήγαινε – έλα και είχα τη δυνατότητα να ζήσω το αυτοκίνητο σε γνώριμα σημεία.
Το Jeep Compass παρελήφθη από τις εγκαταστάσεις της FCA Greece στην Αργυρούπολη στον γκρι χρωματισμό με τις ματ λεπτομέρειες στη μάσκα, στο καπώ και στα σήματα του μοντέλου περιμετρικά. Ακόμα, με τη βούλα «Trail Rated» ψηλά στα φτερά και το σήμα «Trailhawk» πίσω δεξιά στην πόρτα του πορτμπαγκάζ. Περίπου μία ώρα αργότερα ήδη βρισκόμουν στο Ποικίλο Όρος, ξεκινώντας από τα γήπεδα «Γρηγορίου».
Στη διαδρομή αυτή, που αποτελούσε και το στάδιο της προσαρμογής μου με το αυτοκίνητο, παρά τον όγκο του δεν με δυσκόλεψε ακόμα και στις αλλεπάλληλες αλλαγές λωρίδας στην πηγμένη λεωφόρο Αλίμου και την παραλιακή. Σε αυτό βέβαια, ιδιαίτερη σημασία είχε η θέση οδήγησης, που δίνει ανάστημα στον οδηγό και του προσφέρει πολύ καλή ορατότητα.
Μέχρι να φτάσω στην έναρξη της περιπέτειας και να βγω εκτός δρόμου, μία σκέψη τριγυρνούσε στο μυαλό μου. Αξίζει κανείς να δώσει τα παραπανίσια χρήματα για να αποκτήσει την έκδοση «Trailhawk» σε σχέση με μία πιο συμβατική έκδοση; Είμαστε εν έτη 2020, μετά από μία οικονομική και μία υγειονομική κρίση να κάνουμε σπατάλες, όταν άλλοι κάνουν «σαφάρι» με 2κινητα Crossover μοντέλα;
Τι τρέλα και αυτή με τα Crossover σκέφτηκα και πήρα τον – αν και λίγων μέτρων – κακοστρωμένο με τσιμέντο ανηφορικό δρόμο. Πέρασα την κίτρινη μπάρα και ακολούθησα ένα βατό χωματόδρομο. Οι σημειώσεις μου έλεγαν πως ο τελικός προορισμός είναι το κοιμητήριο της Πετρούπολης.
Ακούγεται λίγο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας πολύ μεγάλος κύκλος που πλησιάζει τον ΧΥΤΑ της Φυλής και επιστρέφει πίσω στην Πετρούπολη. Παρόλο όμως τις σημειώσεις το σύστημα πλοήγησης που εμφανίζεται στην οθόνη αφής, κρατούσε στίγμα και δεν χάθηκα όπως είχα χαθεί πριν λίγα χρόνια με άλλο δημοσιογραφικό αυτοκίνητο.
Ο καλλωπισμένος χωματόδρομος κάπου στα μισά της διαδρομής, ενώ είχα αρχίσει και ανέβαζα ταχύτητα, άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον. Τα πρώτα λιθάρια έκαναν την εμφάνισή τους, αλλά επειδή δεν κατέβηκα να δω την απόσταση από το έδαφος και δεν ήμουν και προετοιμασμένος για πειράματα, δεν τα περνούσα από κάτω. Τα απέφευγα είτε από δεξιά και αριστερά, είτε τα πατούσα με τα μεγάλα ζαντολάστιχα (M+S | 225/60 R17).
Σε αυτή την τελευταία ενέργεια μου έκανε εντύπωση η λειτουργία της ανάρτησης. Αν και σκληρή, δεν άφηνε τους κραδασμούς να φτάσουν στο εσωτερικό της καμπίνας. Το ίδιο εντύπωση μου προκάλεσε και το τιμόνι. Παρά το ότι ο δείκτης του χιλιομετρητή φλέρταρε με τα 60 και 70 χιλιόμετρα, όχι μόνο δεν υπήρχαν κραδασμοί και μπαλάτζο, παρείχε και καλή πληροφόρηση.
Στο τελευταίο κομμάτι, πίσω δηλαδή στον πολιτισμό, το έδαφος είναι παραδόξως ακόμη πιο σκληροτράχηλο. Μάλιστα δεξιά και αριστερά υπάρχουν μεγάλα νεροφαγώματα, στα οποία δοκίμασα την τύχη μου. Όπως και σε μία μεγάλης κλίσης ανηφόρα που τελικά οδηγούσε στο άγνωστο και επέστρεψα πίσω. Κάπου εκεί συνάντησα άλογα δεμένα σε δέντρα, τα οποία σύμφωνα με κατοίκους της ευρύτερης περιοχής κάποιες φορές το σκάνε και κάνουν περατζάδα στην Άνω Πετρούπολη.
Μία ημέρα από τις επόμενες ημέρες, άφησα τα βουνά με στόχο να κάνω μία βόλτα στη θάλασσα. Κατευθύνθηκα λοιπόν προς την Κερατέα και συγκεκριμένα στην Κακιά Θάλασσα. Χρησιμοποίησα την Αττική Οδό και μετά τον διπλής κατεύθυνσης ασφάλτινο δρόμο. Έναν δρόμο που μου επέτρεψε να δοκιμάσω στις στροφές του τα κρατήματα του αυτοκινήτου, αλλά και τις επιταχύνσεις του.
Το Jeep Compass, κατάφερε και εδώ να κρύψει τον όγκο του. Η αυξημένη απόσταση από το έδαφος δεν λειτούργησε σαν αχίλλειος πτέρνα και το αυτοκίνητο διατήρησε τις γραμμές όσο επιθετικές και αν ήταν. Τα φρένα του δεν έδειξαν να καταπονούνται, ενώ δεν διαμαρτηρήθηκε ούτε το άτομο που βρισκόταν στο κάθισμα του συνοδηγού.
Το Jeep Compass στην έκδοση «Trailhawk» μπορεί να μην κατάφερα να το βυθίσω στο νερό μέχρι τα όρια του, μπορεί να μην κατάφερα να μετρήσω την γωνία προσέγγισης, προσπέλασης και διαφυγής λόγω των ειδικών συνθηκών, μου έδωσε να καταλάβω όμως ότι με κανένα Crossover και συμβατικό SUV μοντέλο δεν θα ζήσω την ίδια απολαυστική εμπειρία.
Μία εμπειρία που συνδυάζει την άνεση και την πολυτέλεια των δερμάτινων υλικών σε καθίσματα, τιμόνι, επιλογέα ταχυτήτων και ταμπλό, με την γεωργική μηχανή που δεν αφήνει σύξυλο τον οδηγό στο πρώτο εμπόδιο που θα συναντήσει. Άλλωστε η ίδια η Jeep, ισχυρίζεται ότι πριν την δική μας δοκιμή, το υπέβαλε σε εξαντλητικούς ελέγχους, για την πρόσφυση, την ευελιξία, την επαφή τροχών, τη διέλευση από το νερό και την απόσταση από το έδαφος.
Το ίδιο ισχυρίζεται όμως και ο περιστροφικός διακόπτης του συστήματος Jeep Selec-Terrain, στον οποίο αναγράφονται και μπορούν να επιλεγούν τα εξής προγράμματα οδήγησης: Auto, Snow, Sand, Mud και Rock. Στην πρώτη επιλογή, ο οδηγός μπορεί να κινηθεί σε όλα τα εδάφη. Τα υπόλοιπα τέσσερα κυρίως θα χρησιμοποιηθούν σε πιο ειδικές συνθήκες. Όπως η κίνηση σε στρωμένο με χιόνι έδαφος, στο σκαρφάλωμα σε αμμόλοφο, στο βούτηγμα στη λάσπη ή στην αναρρίχηση σε έναν σκληρό πέτρινο δρόμο. Στα δύσκολα, το κόκκινο πιάσιμο στον πίσω προφυλακτήρα θα επιτρέψει σε κάποιον που έχει κολλήσει, να του δώσουμε μία χείρα βοηθείας.
Πάμε τώρα και στο ταμείο. Όχι αυτό της απόκτησης, που μπορεί να γίνει γνωστό με μία αναζήτηση του τιμοκαταλόγου, αλλά το κόστος χρήσης του αυτοκινήτου. Η μέση κατανάλωση του αυτοκινήτου ανέρχεται σε περίπου 7 με 8 λίτρα υπό κανονικές συνθήκες. Μέσα στην πόλη ο αριθμός αυτός μπορεί να γίνει και διψήφιος με το ξεκίνα – σταμάτα, όπως και στις αποδράσεις στο βουνό που θα δείξει υπερβάλλοντα ζήλο. Είναι λοιπόν ένας άξιος αντικαταστάτης του παλιού σας Jeep ή «τζιπ»; Σίγουρα είναι!