Την παλαιοκομματική πεπατημένη, ότι δηλαδή οι πολίτες γρήγορα ξεχνούν, ακολουθεί ο κ. Τσιάκος, ελπίζοντας πως έτσι θα ανακτήσει ένα μέρος των δημοτών που του γύρισαν την πλάτη. Βλέπετε σε ένα χρόνο και κάτι έχουμε Δημοτικές εκλογές και ξεκίνησε να σκέφτεται για τα «κουκιά». Έτσι βλέπει τους δημότες, εξάλλου είπαμε ότι είναι λάτρης του παλαιοκομματισμού.
Όμως απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολο να μεταστρέψει τις απόψεις, φάνηκε εξάλλου και από τις ερωτήσεις που του έγιναν στην ώρα του δημότη. Πολλές από αυτές αφορούσαν τις ασφαλτοστρώσεις που διεξάγονται τελευταία μαζί βέβαια με το μπάχαλο που επικρατεί στο κυκλοφοριακό της πόλης. Από τις απαντήσεις που δόθηκαν καταλαβαίνουμε πολλά.
Γνωρίζουμε κατ’ αρχάς ότι τα χρήματα που ξοδεύονται για άσφαλτο προοριζόταν για αποκαταστάσεις από τον Ιανό. Προοριζόταν δηλαδή σε επιδιορθώσεις συγκεκριμένων σημείων ώστε να μην ξαναπνιγεί η πόλη. Ο κ. Τσιάκος με το έτσι θέλω αδιαφόρησε – όπως άλλωστε έκανε όταν ήταν Αντιπεριφερειάρχης και μας έπνιξε μια φορά – και τα χρήματα αυτά τα μετέτρεψε σε πίσσα. Αυτή η τακτική αν μη τι άλλο φανερώνει πως δεν τον πολυνοιάζει αν θα ξαναπνιγούμε.
Σε πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο του έκανα μια ερώτηση – παγίδα για το θέμα. Ρώτησα αν τα ασφαλτικά που πέφτουν είναι σύμφωνα με τις προδιαγραφές. Δεν απάντησε γιατί δεν υπάρχουν ούτε προδιαγραφές, ούτε μελέτες για τις ασφαλτοστρώσεις. Εκείνο που υπάρχει είναι ένα χαρτί που μια δεδομένη στιγμή έγραψε μια σειρά δρόμων, έτσι τυχαία, ότι του κατέβηκε στο κεφάλι δηλαδή, διαλέγοντας βέβαια μεταξύ αυτών και τους πιο γνωστούς της πόλης.
Και η απόδειξη ότι έγιναν όλα τυχαία, χωρίς καμία μελέτη είναι η παραδοχή του πρόσφατα ότι δεν θα ασφαλτοστρωθούν όλοι οι δρόμοι που είχε γράψει στο περιβόητο αυτό μπακαλόχαρτο. Δεν τα είχε υπολογίσει καλά και τώρα κάνει πίσω. Είναι πολλά τα λεφτά…
Αλλά και στην προκειμένη κινείται με θράσος και παλαιοκομματική τακτική. Τα έβαλε με την αντιπολίτευση που καθυστέρησε τις ασφαλτοστρώσεις προσφεύγοντας στο άρθρο 152. Τα έβαλε μαζί μου δηλαδή, γιατί οι υπόλοιποι της αντιπολίτευσης, πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων ποιούν την νήσσαν. Μόνιμα.
Σε μια ευρωπαϊκή χώρα μόνο στο άρθρο 152 θα είχε πάει; Ας το απαντήσει ο καθένας από εσάς, όπως ας αναρωτηθείτε αν ο Δήμος Καρδίτσας επί Τσιάκου μπορεί να θεωρηθεί Δήμος Ευρωπαϊκής χώρας.
Σε ποιον Ευρωπαϊκό Δήμο που έχει πληγεί «εξαφανίστηκε» η βοήθεια για τους πληγέντες; Ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που θα συνέβαινε αυτό που θα βρίσκονταν εκείνοι που τα πήγαν στις αποθήκες τους; Σε ποιον Ευρωπαϊκό Δήμο δεν θα γνώριζαν ποιος προσέφερε βοήθεια, πόση και που δόθηκε αυτή; Εδώ είχαμε αλλού τα λάδια, αλλού τα ξύδια… Και δεν τρέχει τίποτα.
Σε ποιο Ευρωπαϊκό Δήμο ο Δήμαρχος θα έκανε φωτογραφικούς διαγωνισμούς και δεν θα έτρεχε τίποτα; Ή θα έκανε τα ελάχιστα αυτά έργα που κάνει με απευθείας αναθέσεις;
Ποιος Δήμαρχος στην Ευρώπη «καπηλεύεται» τα έργα άλλων; Χωρίς μάλιστα να καταφέρνει να τα αποπερατώσει; Και δεν μιλάω μόνο για την κεντρική πλατεία και το χάλι της, ούτε για το νέο Δημαρχείο που «κόλλησε» στις ζαρντινιέρες και στις θέσεις πάρκινγκ. Υπάρχουν και πρόσφατες πονηριές. Φρέσκες.
Τις προάλλες βγήκε να ελέγξει τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης. Με λεφτά του κ. Αγοραστού! Παρουσιάζει έργο που πληρώνει η Περιφέρεια για δικό του. Μάλιστα κύριοι, ο Περιφερειάρχης τα πλήρωσε και ο Δήμαρχος ανέλαβε να τα υλοποιήσει, βάζοντας τα καλώδια στα πέντε εκατοστά απ’ το έδαφος ενώ για την ασφάλεια του κόσμου πρέπει να βρίσκονται τουλάχιστον στα 70 εκατοστά. Αυτός θα το παραλάβει το έργο; Βρείτε ένα Ευρωπαϊκό Δήμο που να γίνονται αυτά. Και δεν τα έγραψα όλα!
Πουθενά δεν γίνονται εκτός από τη χώρα μας στην οποία οι εκάστοτε άρχοντες θεωρούν ότι οι πολίτες θα έχουν εσαεί κοντή μνήμη και θα μπορούν να ξεγελαστούν με χάντρες και καθρεφτάκια.
Τρία χρόνια τώρα, φυσικά και καυτηριάζαμε τα κακώς κείμενα, ταυτόχρονα όμως καταθέταμε και προτάσεις. Ακόμα και το πρόγραμμά μας του είπαμε να χρησιμοποιήσει, τρομάρα του, μπας και κάνει κάτι για το Δήμο.
Τέρμα αυτά στο εξής. Ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει την δική του ευθύνη για τα έργα και τις ημέρες του. Απ΄ το Δήμαρχο, μέχρι την αντιπολίτευση, που όπως είπα η μεγαλύτερη μερίδα σφύριζε και σφυρίζει αδιάφορα.
Στο εξής ο καθένας θα πρέπει να πείσει αν θέλει να φτιάξουμε ένα Δήμο Ευρωπαϊκό ή αν θα παραμείνουμε υπο-βαλκάνιοι. Στο χέρι μας είναι, όπως και το γεγονός ότι η ποιότητα ζωής μας καθορίζεται μόνο απ’ τις επιλογές μας.
Όσο για τη μνήμη των πολιτών, απ’ ότι διαπιστώνω καθημερινά, είναι οξύτατη, γεγονός που θα πρέπει να προβληματίσει πολλούς. Από βουλευτές, μέχρι δημοτικούς συμβούλους.