Προτού καλά-καλά ξεκινήσει η εξεταστική περίοδος στα πανεπιστήμια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε να βάλει την «πανεπιστημιακή αστυνομία» στην πανεπιστημιούπολη του ΕΚΠΑ. Σε ελάχιστη ώρα εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριες συγκεντρώθηκαν στην πύλη του ιδρύματος και απέτρεψαν την είσοδο αστυνομικών στο ίδρυμα.
Μετά την πρώτη αποτυχία να επιβάλει τη λεγόμενη «ΟΠΠΙ», η κυβέρνηση επέλεξε να κλιμακώσει την καταστολή, με επίθεση στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και με λυσσαλέο χτύπημα της πορείας των φοιτητών στην Αθήνα -τη στιγμή που μέχρι και ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης παίρνει θέση λέγοντας ότι «δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο αστυνομία στα πανεπιστήμια».
Το ερώτημα είναι, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει τόσο στη λεγόμενη Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Η μία εξήγηση είναι η πιο προφανής: καθώς φτωχοποιεί την κοινωνία και τους εργαζόμενους όλο και περισσότερο και με τον χειμώνα να διαγράφεται δραματικά δύσκολος για εκατομμύρια ανθρώπους, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ψάχνει στήριξη σε ένα νεοσυντηρητικό-ακροδεξιό ακροατήριο που καμία αντίρρηση δεν έχει να πέφτουν γκλοπ στα κεφάλια νέων ανθρώπων. Όμως η ουσία κρύβεται αλλού: είναι στο μίσος της κυβέρνησης για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα όπου τα «παιδιά της ελίτ» δε φοιτούν στο δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά μόνο σε ιδρύματα του εξωτερικού.
Η επίθεση συμβαίνει εδώ και καιρό: Υποχρηματοδότηση, μείωση των εισακτέων, νομοθέτηση ισοτιμίας πτυχίων με εκείνα των ιδιωτικών κολεγίων. Η «κυβέρνηση της αριστείας» έφερε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για να αποκλείει παιδιά από το δημόσιο πανεπιστήμιο, για να αποκλείεται με βαθμό 8 ένας μαθητής από την εισαγωγή σε μια σχολή αλλά να μπορεί με 8 χιλιάδες ευρώ -όποιου η οικογένεια τα έχει- να παίρνει «πτυχίο» από ένα ιδιωτικό κολέγιο και το πτυχίο αυτό να είναι εξισωμένο με αυτό του φοιτητή του δημόσιου πανεπιστημίου.
Η πλειονότητα όμως των οικογενειών δε μπορούν να στείλουν το παιδί τους που δεν πέρασε στο πανεπιστήμιο σε ένα ιδιωτικό κολέγιο. Την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν την ενδιαφέρει αυτό -το αντίθετο: το Περιστέρι κατά τη γνωστή φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη βγάζει ψυκτικούς.
Γι΄ αυτό μειώνουν συνεχώς τους εισακτέους, γι΄ αυτό βάζουν Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, γι΄ αυτό βάζουν Τράπεζα Θεμάτων στο λύκειο. Για να κάνουν τη διαδικασία της μόρφωσης που όλα τα παιδιά δικαιούνται όλο και πιο δύσκολη, για να την κάνουν απλησίαστη για τα παιδιά των εργατικών οικογενειών.
Για να γίνονται τα παιδιά των εργατικών οικογενειών -όχι επειδή το θέλουν αλλά επειδή δεν έχουν εναλλακτική- ψυκτικοί, ηλεκτρολόγοι, σερβιτόροι των παιδιών της αστικής τάξης όταν κάποτε γυρίσουν από τις σπουδές τους στο εξωτερικό και γίνουν «σύμβουλοι» σε επιχειρήσεις.
Ακριβώς αυτές τις επιχειρήσεις και την «αγορά» θέλει ακόμη να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας περνώντας νόμους που μετατρέπουν το δημόσιο πανεπιστήμιο επίσης σε επιχείρηση. Θα τη διοικεί ο μάνατζερ και θα παράγει γνώση και έρευνα όπως ακριβώς τη θέλει ο ιδιώτης και η αγορά, όχι η κοινωνία.
Απέναντι σε αυτά όλα αυτά τα σχέδια αποκλεισμού των παιδιών της εργατικής τάξης από το δημόσιο πανεπιστήμιο και επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου για να υπηρετεί την αγορά και όχι την κοινωνία, ποιος μπορεί να ορθώσει ανάστημα; Τα παιδιά της εργατικής τάξης που ήδη βρίσκονται σε αυτό. Οι φοιτητές. Που δε φοβούνται. Τη δική τους φωνή θέλει να κλείσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, γι΄ αυτό στέλνει αστυνομικούς να περιπολούν με γκλοπ ανάμεσα σε 18χρονα παιδιά, γι΄ αυτό τα αντιμετωπίζει πετώντας τους χημικά και χτυπώντας τα στα κεφάλια.
Αυτή η «κυβέρνηση των αρίστων» δίνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την «ΟΠΠΙ», την ώρα που τα πανεπιστήμια χρειάζονται ενίσχυση με προσωπικό και υποδομές. Την ώρα που οικογένειες βαρυγκομούν ψάχνοντας σπίτια για τη στέγαση των παιδιών τους γιατί φοιτητική στέγη δεν υπάρχει.
Οι σκηνές αστυνομικής καταστολής που εκτυλίχθηκαν πριν λίγες μέρες στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η λυσσαλέα επίθεση στους φοιτητές που κινητοποιούνται στους δρόμους, δείχνουν το πέρασμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε ένα νέο επίπεδο βίας.
Δίπλα στους φοιτητές πρέπει να είμαστε όλοι όσοι πιστεύουν, πιστεύουμε, στο πανεπιστήμιο και τη δημοκρατία, εργαζόμενοι, συνδικάτα, η κοινωνία. Τα δικά της παιδιά είναι. Τα παιδιά μιας κοινωνίας που επί δώδεκα χρόνια ζει μνημόνια και φτωχοποίηση, είναι ξανά στους δρόμους, για τους γονείς τους, για τους φίλους τους, για τους ίδιους, για όλους.
Καθήκον μας δεν είναι μόνο να τα κοιτάμε. Καθήκον μας είναι να βρισκόμαστε εκεί, στις πύλες και στους δρόμους μαζί τους. Όσες φορές κι αν τη φέρει η κυβέρνηση, την αστυνομία θα την αποσύρει από τα πανεπιστήμια.