Τα χιλιόμετρα αυτά έγιναν με αρκετές στάσεις, όπως για παράδειγμα στη Λιβαδειά, στο Δίστομο, στην Αράχωβα, στους Δελφούς, στο Χρισσό, στη Λίμνη του Μόρνου, στο Λευκαδίτη, στη Συκιά και στο Λιδωρίκι, όπου έγινε και η φωτογράφηση του αυτοκινήτου.
Παρασκευή: Αθήνα – Αράχωβα και διανυκτέρευση
Με συνεπιβάτη τον κριτικό θεάτρου Γιώργο Χριστόπουλο, βάλαμε στο πορτμπαγκάζ των 375 λίτρων τις αποσκευές μας και ξεκινήσαμε στις 14:00 περίπου το μεσημέρι της Παρασκευής από την Αθήνα.
Τα πρώτα χιλιόμετρα έγιναν στην πόλη, οπότε η ψηλή θέση οδήγησης μας χάρισε πολύ καλή ορατότητα, ενώ το κοφτερό τιμόνι και η ευκινησία του το έκαναν να κρύβει τον όγκο του. Στην Εθνική Οδό συμπεριφερόταν καλά και δεν μας προβλημάτισε με τη σταθερότητά του παρά το αυξημένο ύψος του, κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης διαδρομής μέχρι την Αράχωβα.
Εξωτερικά και εσωτερικά δεν εντοπίσαμε αλλαγές σε σχέση με τις πρόσφατες συμβατικές εκδόσεις, όμως ο κινητήρας ως προς την αριθμητική υπεροχή της ιπποδύναμης «αδυνάτησε». Από τους 140 ίππους έμειναν οι 129, αλλά η αύξηση της ροπής κατά 15 Nm, από τα 220 Nm στα 235 Nm, μας άφησε την εντύπωση, πως έμειναν πίσω οι καλοταϊσμένοι.
Στην Αράχωβα δεν είχαμε στόχο να σταματήσουμε. Αυτό συνέβη, λόγω μίας απρογραμμάτιστης συνάντησης με έναν σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη, ο οποίος μόλις είχε ολοκληρώσει μία νέα του δουλειά και είχε αποσυρθεί για να ξεκουραστεί στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι πήραμε μία ανάσα πριν συνεχίσουμε το ταξίδι μας προς το σπίτι που θα μας φιλοξενούσε.
Σάββατο: Στο τιμόνι από τις 11:00 έως και τις 21:00
Το Σάββατο είχαμε προγραμματίσει να κινηθούμε από την παραθαλάσσια Φωκίδα έως και τη Μουσουνίτσα. Καλά διαβάσατε, να φτάσουμε δηλαδή από τη θάλασσα σε υψόμετρο 860 μέτρων στις ανατολικές πλαγιές των Βαρδουσίων μέσα σε μία κοιλάδα που σχηματίζει ο παραπόταμος του Μόρνου.
Για τη διαδρομή αυτή επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή από την Ερατεινή και στη συνέχεια να ανηφορίσουμε την Επαρχιακή Οδό Ανάθεμα – Ερατεινής. Περάσαμε από το Μαλανδρίνο, την Πεντάπολη και κάναμε μία στάση στη γέφυρα – σταυροδρόμι που βρίσκεται στη λίμνη του Μόρνου. Εκεί είτε θα στρίψεις αριστερά για την Ορεινή Φωκίδα και Αιτωλοακαρνανία, είτε θα συνεχίσεις ευθεία προς Λιδωρίκι.
Εμείς συνεχίσαμε ευθεία και μετά από περίπου 17 χιλιόμετρα περάσαμε μέσα από τoν Λευκαδίτη, όπου μας έκανε εντύπωση ένα παλιό διώροφο σπίτι στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Εξίσου μεγάλη εντύπωση μας προκάλεσε και το Suzuki Vitara σε αυτή την ανηφορική στροφοδιαδρομή.
Το τιμόνι και η κύλιση αφήνουν την αίσθηση της στιβαρότητας, αλλά ο κινητήρας διαθέτει τράβηγμα από τις 1.250 στροφές και δεν επιτρέπει το οποιοδήποτε κρέμασμα, παρά τα 1.245 κιλά, ακόμα και αν ο οδηγός βρεθεί με μία παραπάνω σχέση στον επιλογέα.
Όσο το σκεφτόμασταν αυτό, οι πρώτες ψιχάλες έκαναν την παρουσία τους στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου και ο σχετικά καλός καιρός πολύ σύντομα αντικαταστάθηκε από μία μουντή ατμόσφαιρα με πολύ κρύο, ισχυρούς ανέμους και καταρρακτώδη βροχή. Τις συνέπειες αυτού του καιρού τις είδαμε στη Συκιά, όπου ο δυνατός αέρας στον στενό επαρχιακό δρόμο μετατράπηκε σε ανεμοστρόβιλο και μετακινούσε καρέκλες και τραπέζια σαν τραπουλόχαρτα.
Για την ασφάλεια του αυτοκινήτου, αλλά και τη δική μας σκεφτήκαμε να σταματήσουμε την προσπάθεια κάπου εδώ. Από την δύσκολη θέση της απόφασης μας έβγαλε ένα ακινητοποιημένο φορτηγό λόγω βλάβης στη μέση του δρόμου, οπότε και να θέλαμε δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε.
Επιστροφή στο Λιδωρίκι για καφέ και φωτογράφιση
Είχαμε περάσει και πιο νωρίς μέσα από το Λιδωρίκι, όμως αυτή τη φορά αποφασίσαμε να σταματήσουμε στην κεντρική πλατεία μέχρι να σταματήσει η βροχή και να απολαύσουμε έναν καφέ, με δύο ή τρεις ακόμα ντόπιους που κάθονταν σε απόσταση.
Ο καφές ήταν εξαίσιος, όπως και το καθισιό μετά από μία τόσο απαιτητική ημέρα στις αναπαυτικές καρέκλες του καφενείου. Ο καιρός όμως, όσο περνούσε η ώρα δεν βελτιωνόταν και η φωτογράφιση τελικά έγινε υπό καταρρακτώδη βροχή στα στενά δρομάκια του Λιδωρικίου. Αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι οι παλιές, αρχοντικές, παραδοσιακές διπλοκατοικίες συνυπάρχουν αρμονικά με τις σύγχρονες κατοικίες. Κάπως έτσι, η ώρα πήγε 20:00 και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι που μας φιλοξενούσε.
Τα φωτιστικά σώματα παρά τη βροχή και το σκοτάδι έκαναν χωρίς υπερβολή τη νύχτα – μέρα. Οι αναρτήσεις στις λακούβες που είχαν καλυφθεί από τα νερά της βροχής αποσβένονταν ικανοποιητικά, τα φρένα δεν έδειξαν σημάδια κόπωσης και τα ελαστικά δεν γλιστρούσαν παρά τις ταχύτητες στο ανώτερο επιτρεπόμενο όριο.
Κυριακή: Χρισσό, Δελφούς, Δίστομο, Λιβαδειά και Αθήνα
Βάζοντας μπροστά το αυτοκίνητο, ο δείκτης του καυσίμου μετά από περίπου 600 χιλιόμετρα είχε πέσει στο 1/4 και η μέση κατανάλωση είχε διαμορφωθεί στα 6 λίτρα. Κάπου στη διαδρομή βάλαμε καύσιμο 40 ευρώ με κόστος 1,40 ευρώ ανά λίτρο και η πρώτη στάση έγινε στο Χρισσό.
Καθίσαμε σε ένα παραδοσιακό καφενείο που μας είχαν προτείνει στην πλατεία με τις βρύσες. Η επόμενη στάση έγινε στους Δελφούς, όπου επισκεφθήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο και πάνω και κάτω από τον δρόμο.
Έφτασε απόγευμα όταν επισκεφθήκαμε το Δίστομο και το Μαυσωλείο ψηλά στον λόφο. Ακολούθησε η Λιβαδειά για φαγητό στο κέντρο της πόλης και στη συνέχεια, ήρθε η ώρα της επιστροφής για την Αθήνα.
Τα προγράμματα Auto, Sport, Snow και Lock
Το Suzuki Vitara εφοδιάζεται με το σύστημα τετρακίνησης AllGrip για αυτό τον λόγο έχει τοποθετηθεί στο εσωτερικό του και ο δακτύλιος με την επιλογή προγραμμάτων οδήγησης “Auto”, “Sport”, “Snow” και “Lock”.
Κατά τη διάρκεια των διαδρομών χρησιμοποιήσαμε κυρίως το “Auto”, με το οποίο επιτρέψαμε στο Vitara, να κάνει εκείνο τις κατάλληλες ρυθμίσεις για τις αλλαγές ταχυτήτων, για τη λειτουργία ή μη της τετρακίνησης, έτσι ώστε να καλυφθούν οι εκάστοτε ανάγκες οδήγησης.
Το “Sport”, που αλλάζει χαρτογράφηση, την έκταση των στροφών πριν την κάθε αλλαγή ταχύτητας και γίνεται πιο απότομο, για χάρη των πιο σπορ διαθέσεων του οδηγού, το επιλέξαμε όταν κινηθήκαμε στην Επαρχιακή Οδό Ανάθεμα – Ερατεινής.
Το τρίτο πρόγραμμα “Snow”, που αποτελεί και την προϋπόθεση για το “Lock”, το χρησιμοποιήσαμε σε ένα κομμάτι λάσπης και μας επέτρεψε την πλήρη χρήση του συστήματος τετρακίνησης.
Συμπέρασμα
Το Suzuki Vitara στην κορυφαία εξοπλιστική έκδοση GLX είναι ένα ολοκληρωμένο αυτοκίνητο και αποτελεί μια πολύ αξιόλογη επιλογή στην κατηγορία των μεσαίων SUV. Η εμφάνισή του είναι θελκτική, οι χώροι του επαρκείς για τη μεταφορά τεσσάρων ενήλικων ατόμων. Οι ικανότητές του, αφήνουν την αίσθηση ασφάλειας στον οδηγό και τους επιβάτες του, είτε κινείται σε αστικές, είτε σε υπεραστικές, είτε σε χωμάτινες και κακοτράχαλες διαδρομές.
*Η δοκιμή και η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκαν σε περίοδο που ήταν ελεύθερη η κυκλοφορία των πολιτών από Περιφέρεια σε Περιφέρεια.