Στο πρώτο κείμενο, η Ελένη Καραβέλατζη γράφει «αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο νησί για τη σεζόν και αποφάσισα να σας γράφω από εδώ για όσα βλέπω, σε μια προσπάθειά μου να αποτυπωθούν όσα γίνονται και γραπτά, ώστε να μείνουν, αλλά και για να αποφευχθούν και τυχόν παρεξηγήσεις. Το νησί είναι ασφαλές και επικρατεί απόλυτη ηρεμία και γαλήνη, όπως ακριβώς κάθε μέρα, χρόνια τώρα.
Υπήρξαν μικροεπεισόδια στις 21/07. Αλλά τα πράγματα όπως τα βλέπουμε στα περισσότερα μέσα να κοινοποιούνται, έχουν περιγραφεί με μια υπερβολή. Ακόμα και αυτά όπως μεταφέρθηκαν, δυστυχώς, από ντόπιους.
Στο Καστελλόριζο η ζωή είναι σε όλους τους τομείς διαφορετική. Και το στρατιωτικό στοιχείο, όπως και οι αερομαχίες (αλλά και άλλες πολλές κινήσεις των στρατών), αποτελούν σχεδόν καθημερινότητα. Έχουν ξαναγίνει επεισόδια και θα ξαναγίνουν. Και ως εκεί. Το νησί είναι ασφαλές και από θέμα κρουσμάτων κορονοϊού και από θέμα φύλαξης συνόρων. Οι πολιτικοί και ο στρατός κάνουν όσα χρειάζεται και οι ντόπιοι αισθανόμαστε καλά, όπως πάντα.
Οι ξένοι είναι στο νησί, έφυγαν σήμερα όσοι ήταν να φύγουν. Αλλά δεν μιλάμε για κανένα τραγικό κύμα αναχωρήσεων. Αν θέλουμε να λέμε ότι αγαπάμε την Ελλάδα και το Καστελλόριζο, ας κοινοποιήσουμε το παρόν άρθρο, στα μέσα και τους φίλους μας. Και να λειτουργήσουμε όντως υπέρ του τόπου μας. Κι αν μου επιτρέπεται, ας σας πω με την όποια θέση μου, πως η πραγματική στήριξη αυτή τη στιγμή θα έρθει με τους Έλληνες και ξένους που θα αποφασίσουν να έρθουν στο νησί τώρα.
Τι πραγματικά συνέβη στις 21 Ιουλίου
Στο δεύτερο κείμενό περιγράφει αναλυτικά τα όσα έγιναν στις 21 Ιουλίου: «Ο ήχος πολεμικών αεροπλάνων πάνω από το νησί είναι κάτι σύνηθες. Οι αερομαχίες δεν είναι κάτι νέο, και η όλη κατάσταση όπως τη ζήσαμε, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ούτε για εμάς, ούτε για άλλα νησιά του Αιγαίου.
Τι ήταν πρωτόγνωρο; Το ότι τα μέσα κοινοποιούσαν με καταιγισμό, και τα τηλέφωνά μας χτυπούσαν χωρίς προηγούμενο. Κάτι που γενικά δεν γίνεται κάθε φορά που έχουμε παρόμοια επεισόδια ή γεγονότα.
Μπορεί όντως η κατάσταση να είναι τεταμένη. Μπορεί το background να έχει ένα άλλο βάθος. Αλλά τα όσα συνέβησαν δεν προδίνουν κάποιον λόγο ανησυχίας μας, των ανθρώπων που ζουν την πραγματικότητα εδώ. Και όλοι όσοι επικοινώνησαν με το νησί, μας καθησυχάζουν για όσα ακούγονται.
Τι συνέβη με τα αεροπλάνα και τις εκρήξεις; Κοντά στις 2:20μμ, άρχισαν να ακούγονται τα πρώτα αεροπλάνα. Κάποια πετούσαν πιο χαμηλά, κάποια πιο ψηλά και για τις επόμενες 3 ώρες περίπου, ακούγαμε το βούισμα σχεδόν παρατεταμένα. Με κάποια να ακούγονται πάλι πιο δυνατά ή πιο από μακριά.
Περίπου στις 4:45μμ, ένα αεροπλάνο ακούγεται πιο έντονα και μετά ακολουθούν 2-3 βαριοί ήχοι. Στο μυαλό όλων σχηματίστηκε ακαριαία η ιδέα ότι πιθανόν κάτι να έσκασε, ακουγόταν σαν να έπεσαν βόμβες.
Τρομάξαμε; Ναι, τρομάξαμε. Για τα πρώτα 5 δευτερόλεπτα, μέχρι να ακουστεί μια φωνή λογικής και να εξηγήσει ότι έσπασε το φράγμα του ήχου και έκανε αυτό το θόρυβο. Και πως πρόκειται για τέχνασμα, που συνηθίζεται. Αυτό. Οι αερομαχίες συνεχίστηκαν λίγο ακόμα και μετά από αυτό επικράτησε σιγή, και για όλη την υπόλοιπη ημέρα.
Ο στρατός μας καθησυχάζει, και όλοι ήταν ήρεμοι για το υπόλοιπο της μέρας. Και συνεχίζουν να είναι μέχρι και την ώρα που γράφω το άρθρο. Για τις επόμενες μέρες θα σας ενημερώνω για ο,τι γίνεται, για να το κρατάμε και για αρχείο, και για να ξέρετε τι συμβαίνει».
Τα κείμενα αναδημοσιεύονται από το προσωπικό ιστολόγιο της Ελένης Καραβέλατζη (@mogli_inthecity): elenikaravelatzi.com, όπου η ίδια αναρτά όσα συμβαίνουν στο Καστελλόριζο.