Το Renault Clio το προηγούμενο διάστημα το είχα οδηγήσει με τον κινητήρα βενζίνης χιλίων κυβικών εκατοστών που αποδίδει 100 ίππους. Αυτή τη φορά, τα κυβικά αυξήθηκαν, οι ίπποι αυξήθηκαν, άλλαξε και το καύσιμο που βρισκόταν στη δεξαμενή του. Πως είναι αλήθεια η οδική του συμπεριφορά, ποια η εμπειρία οδήγησης στο εσωτερικό του και κατά πόσο είναι οικονομικό και το πετρελαιοκίνητο σύνολο;
Κείμενο: Αδάμ Αλεξόπουλος
Φωτογραφίες: WESTMEDIA
Τα ερωτήματα πολλά και κάπως έτσι, ο λόγος του ταξιδιού έγινε διττός. Πρώτα από όλα για να δω πως συμπεριφέρεται το νέο μικρό της Renault και μετά, για να μου φύγει η περιέργεια, εάν δηλαδή, το πλοίο που είχε αράξει στο Αίγιο έχει ξεκινήσει τα δρομολόγια.
Η διαδρομή από την Αθήνα μέχρι τον Άγιο Νικόλαο: 230 km
Το αυτοκίνητο το παρέλαβα από την ελληνική εισαγωγική εταιρεία με τον δείκτη του καυσίμου περίπου στα 3/4. Λίγο αργότερα, με μόλις 6 χιλιόμετρα στον υπολογιστή ταξιδίου, φόρτωσα τα απαραίτητα στον χώρο για τις αποσκευές που φτάνει τα 391 λίτρα και ξεκίνησα για το ταξίδι 230 χιλιομέτρων μέχρι το πορθμείο του Αγίου Νικολάου.
Η διαδρομή γνωστή και από άλλες αυτοκινητιστικές αποδράσεις. Αθήνα, Θήβα, Αλίαρτος, Λιβαδειά, Δίστομο, Δεσφίνα, Ιτέα, Γαλαξίδι και Άγιος Νικόλαος. Πρόκειται για μία διαδρομή απαιτητική που δεν χαρίζεται, τόσο στον οδηγό όσο και στο αυτοκίνητο. Μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, πέρασμα μέσα από χωριά, αλλεπάλληλες στροφές, ανάποδες κλίσεις, λακούβες και δεν έφτανε αυτό, δεκάδες φορτηγά, τρακτέρ και ζώα κτηνοτρόφων μπορούν να βρεθούν στο δρόμο εκεί που δεν το περιμένεις.
Εντυπώσεις από την οδική συμπεριφορά
Μέχρι τη Θήβα, για να μαζέψω λίγο τη διαδρομή, η βελόνα φλέρταρε με τα 120 και τα 140 χιλιόμετρα. Το Renault Clio συμπεριφερόταν σαν αυτοκίνητο μεγαλύτερης κατηγορίας. Ο κινητήρας δεν ακούστηκε να αγκομαχάει και ο ήχος του δεν ήταν πολύ πιο τραχύς από έναν σύγχρονο τρικύλινδρο υπετροφοδοτούμενο κινητήρα βενζίνης. Το τιμόνι παρείχε καλή πληροφόρηση, όμως στην ευθεία πόσα μπορείς να καταλάβεις για το σύστημα διεύθυνσης, τα φρένα και την ανάρτηση. Φέρνοντας στο μυαλό μου το τι ακολουθεί, ένα μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη μου.
Φτάνοντας στο πορθμείο του Αγίου Νικολάου όμως κόπηκε, γιατί το Renault Clio δεν είναι ένα ακόμα μικρό αυτοκίνητο που στη λίστα με τις ανέσεις αφαιρείς τις περισσότερες, γιατί εντάξει μωρέ, τη δουλειά του την κάνει. Το Renault Clio βγάζει ασπροπρόσωπο τον οδηγό του και τα άτομα στο κάθισμα του συνοδηγού ή και της δεύτερης σειράς καθισμάτων δεν θα παραπονεθούν.
Ο κινητήρας κινεί με άνεση το Renault Clio και δεν κρεμά τον οδηγό ακόμα και σε ανηφορικές προσπεράσεις. Το 6αρι χειροκίνητο επιτρέπει ομαλές αλλαγές. Οι πλευρικοί άνεμοι δεν το επηρεάζουν, οι κλίσεις του αμαξώματος είναι υπαρκτές, αλλά δεν δημιουργούν ταχυπαλμία. Το τιμόνι έχει το σωστό μέγεθος και παρέχει ικανοποιητική πληροφόρηση. Το σύστημα προειδοποίησης αλλαγής λωρίδας είναι επεμβατικό, αλλά αφήνει στον οδηγό το δικαίωμα της επιλογής. Οι αναρτήσεις αποσβένουν τους κραδασμούς από το ταλαιπωρημένο οδόστρωμα.
Η διάθεση, η απογοήτευση και η περιήγηση στην περιοχή
Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, διαπίστωσα και κάτι ακόμα. Μετά από μία διαδρομή διάρκειας περίπου τριών ωρών στο κάθισμα με τη μισό δέρμα – μισό ύφασμα επένδυση και την σωστή πλευρική στήριξη, δεν με πόνεσε ούτε η πλάτη μου, ούτε και η μέση μου. Είχα μάλιστα διάθεση να συναντήσω ντόπιους και να ενημερωθώ για τα δρομολόγια του πλοίου, ώστε η επιστροφή εάν ήταν εφικτό να γίνει μέσω της Πατρών – Κορίνθου.
Άδικος κόπος, το πλοίο παρέμενε δεμένο στο λιμάνι του Αιγίου και μέχρι εκείνη την ημέρα δεν είχε μετακινηθεί ούτε ένα μέτρο, έστω και από τον παφλασμό των κυμάτων. Μάλιστα, οι ντόπιοι με παρέπεμψαν στους τοπικούς άρχοντες, αλλά πριν από αυτό μου πρότειναν να καθίσω για φαγητό στις ταβέρνες της περιοχής ή να κάνω ένα μπάνιο στην παραλία.
Η παραλία, η συνωνυμία, οι φωτογραφίες και η κατανάλωση
Μίας και είμαι λάτρης της θάλασσας, επέλεξα την παραλία με το βότσαλο όπου εκατοντάδες λουόμενοι απολάμβαναν το μπάνιο τους. Η παραλία είναι μικρή σε πλάτος και τα αυτοκίνητα διέρχονται σε μικρή απόσταση από τις ξαπλώστρες, όμως υπάρχει άνετο πάρκινγκ για όλους. Ένα πράγμα που με προβλημάτισε ήταν το όνομα του καταστήματος, δανεισμένο όπως αποδείχθηκε από γνωστό συνδικάτο εγκλήματος της ιταλικής μαφίας. Ρώτησα βέβαια διστακτικά μήπως υπάρχει καμιά συγγένεια, αλλά η απάντηση ήταν αρνητική.
Μετά το μπάνιο ήρθε η ώρα των φωτογραφιών. Το φως του ήλιου είχε πέσει και έτσι η δουλειά έγινε ακόμα πιο εύκολη, οπότε σύντομα πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στην Αθήνα, το αυτοκίνητο είχε διανύσει περίπου πεντακόσια χιλιόμετρα και ο δείκτης του καυσίμου βρισκόταν λίγο πάνω από το 1/4, η μέση κατανάλωση με βάση τον υπολογιστή ταξιδίου κυμάνθηκε στα 4 με 4,2 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.
Συμπέρασμα
Στο resume, το αυτοκίνητο αποδείχθηκε άξιος και οικονομικός συνοδοιπόρος ακόμα και σε μία τέτοια διαδρομή. Έχει όμορφη και επιθετική εμφάνιση, ικανοποιητικούς χώρους και καλή οδική συμπεριφορά. Όσο για τη γραμμή Αίγιο – Άγιος Νικόλαος, ελπίζω σύντομα να ανοίξει ώστε να βρεθεί η αφορμή να επισκεφτώ ξανά την περιοχή.