Όχι γιατί κατά βάθος δεν θέλουν, αλλά γιατί οι εισαγωγείς και έμποροι νέων αυτοκινήτων βολεύονται στα ίδια γνωστά μονοπάτια. Οι έμποροι μεταχειρισμένων κάνουν τον ίδιο ακριβώς με τους προηγούμενους. Οι επισκευαστές από την πλευρά τους, η πλειοψηφία, δεν θέλουν να κάτσουν πάλι στο θρανίο. Όσο για τους εκάστοτε κυβερνώντες, στέκονται και συζητούν δεξιά και αριστερά προτάσεις, αλλά όταν επιστρέφουν στο σπίτι τους, παίρνουν ένα «αναλγητικό» και σαν τον πονοκέφαλο που φεύγει, όλα τα ξεχνούν.
Υπάρχει όμως και μία μικρή ομάδα ρομαντικών ανθρώπων, μηχανολόγων, ηλεκτρολόγων, σχεδιαστών και καθηγητών σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ που παλεύουν με νύχια και με δόντια, ώστε τα σχέδιά τους κάποια στιγμή να περάσουν από το χαρτί στην παραγωγή. Όπως τα σχέδια του Αλέξανδρου Λιώκη στην Alfa Romeo, του Δημήτρη Δαρκούδη στη Skoda, του Γιώργου Σαριδάκη στη Ford και πολλών ακόμα Ελλήνων που ξενιτεύτηκαν για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Αλήθεια, πήρε ποτέ κανείς την πρωτοβουλία να προτείνει μία συνάντηση των γιγάντων της Ελληνικής Αγοράς, ώστε να συζητήσουν την προοπτική της δημιουργίας, αρχικά, ενός και μοντέλου. Ενός οικονομικού μοντέλου που θα έχει ως στόχο να πλημμυρίσει την φτωχή Ελληνική Αγορά και να ανοίξει τον δρόμο για την Ευρωπαϊκή Αγορά;
Αλήθεια, πόσο ωραία θα ήταν η κατασκευή ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου όπως το Enfield 8000, αυτό το μικρό πορτοκαλί όχημα που καμαρώσαμε και προσφάτως σαν «γύφτικο σκερπάνι»;
Αλήθεια, πόσο έξυπνη ιδέα θα ήταν τα χρήματα για επιδότηση νέων ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων να δίνονταν για αυτόν τον σκοπό, ώστε να βρεθεί η Ελλάδα και πάλι στον χάρτη της παραγωγής και να επιστρέψουν πίσω εκατοντάδες επαγγελματίες;
Αλήθεια, πόσο θετικό αντίκτυπο θα είχε η σύνδεση της αγοράς εργασίας με τις Σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Ένας σχεδιαστής του τμήματος Μηχανικών Βιομηχανικού Σχεδιασμού ή του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ή του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών να σπουδάσει και να εξασκήσει μετέπειτα αυτό που σπούδασε σε πραγματικές συνθήκες;
Το νομοσχέδιο για την ηλεκτροκίνηση βρίσκεται στη σωστή βάση αλλά στη λάθος κατεύθυνση. Τα 5.500 ευρώ δεν σώζουν τον υποψήφιο αγοραστή για την αγορά ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου. Από μόνα τους δεν σώζουν το περιβάλλον, αν το καυσαέριο της εξάτμισης μεταφερθεί στις καμινάδες των ηλεκτροπαραγωγικών εργοστασίων. Δεν πρόκειται να δώσουν την ευκαιρία στη χώρα επιτέλους να ανασάνει. Είμαι ρομαντικός ή μήπως ήρθε ο καιρός για την παραγωγή αυτοκινήτου στην Ελλάδα;