 για ξένες κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα.){kind=link}
Ο κ. Ξυδάκης αναφέρει ότι «η χώρα μας υστερεί σημαντικά σε σχέση με άλλες της ΕΕ στην προσέλκυση ξένων παραγωγών» και τονίζει ότι «βασικότερος λόγος αναδεικνύεται η έλλειψη ανταποδοτικού φορολογικού πλαισίου».
«Ενώ στο σύνολο των χωρών της ΕΕ έχουν νομοθετηθεί ελκυστικά φορολογικά κίνητρα για τις ξένες παραγωγές με τα ποσοστά επιστροφής να κυμαίνονται από 18 έως 30% του κόστους, στην Ελλάδα δεν έχει θεσπιστεί ανάλογο πλαίσιο κινήτρων με αποτέλεσμα οι μεγάλες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές να μην επιλέγουν τη χώρα μας. Και αυτό παρά τα εξαιρετικά φυσικά της πλεονεκτήματα και άλλα συντελεσθέντα βήματα (πχ. απλούστευση αδειοδότησης για γυρίσματα σε αρχαιολογικούς χώρους)», σημειώνει ο κ. Ξυδάκης.
«Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα φοροαπαλλαγής 20% σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ελληνικής φορολογικής υποχρέωσης στην Ελλάδα, αλλά αποκλείει τις ξένες παραγωγές όπως και τις ελληνικές εταιρίες παραγωγών που λειτουργούν ως υπεργολάβοι – εκτελεστές ξένων παραγωγών και με τον τρόπο αυτό αποτρέπει σημαντικούς δυνητικούς επενδυτές», επισημαίνει.
Το κείμενο της ερώτησης του κ. Ξυδάκη συνεχίζει: «Ο ν. 4487/2017 του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής για την ενίσχυση παραγωγής οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα ενδεχομένως να λειτουργήσει επικουρικά αλλά δεν λύνει το πρόβλημα, καθότι υιοθετεί τελείως διαφορετική προσέγγιση από τη φορολογική κινητροδότηση: εντάσσει τις παραγωγές στις βαριές χρονοβόρες διαδικασίες του Αναπτυξιακού Νόμου και αφορά κατά το μάλλον ή ήττον εγχώριες παραγωγές ή ευρωπαϊκές συμπαραγωγές, εφόσον οι πόροι προέρχονται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Δεν είναι λογικό να προσδοκούμε ότι μεγάλοι ξένοι παραγωγοί θα μπουν στη διαδικασία ένταξης στον Αναπτυξιακό Νόμο. Είναι λογικό να ακολουθήσουμε τις εφαρμοζόμενες βέλτιστες πρακτικές των ευρωπαϊκών ανταγωνιστικών κρατών. Τα φορολογικά κίνητρα για ξένες παραγωγές, που προφανώς και αυτά θα υπακούουν σε κάποια -απλά πάντως- κριτήρια, είναι άμεσα κατανοητά από τους επενδυτές και οικεία στη νοοτροπία και στις ταχύτητες με τις οποίες λειτουργεί και υλοποιείται μια αμερικανική συνήθως παραγωγή».
«Πώς προτίθεται να εναρμονίσει την κινητροδότηση των ξένων κινηματογραφικών παραγωγών με τα πανευρωπαϊκώς ισχύοντα και συνεκδοχικά να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας;», καταλήγει η ερώτησή του.