Ο Ιάσονας Παπαματθαίου προέρχεται από μία αμιγώς θεατρική οικογένεια. Είναι γιός του Τάκη Παπαματθαίου και της Γεωργίας Δαμήλου. Μας μίλησε για την απόφασή του να ακολουθήσει τα βήματα των γονιών του, για τα πρώτα του βήματα καθώς και την παράσταση «Καζιμίρ και Καρολίνα» που συμμετέχει στο θέατρο Cartel.
Πως είναι η ζωή ενός παιδιού που και οι δύο του γονείς είναι ηθοποιοί;
Κανονική. Απλώς μία φορά θυμάμαι, όταν ήμουν μικρούλης να κλαίω και να χτυπιέμαι κάτω από το τραπέζι της κουζίνας επειδή είδα τον πατέρα μου να παθαίνει ηλεκτροπληξία σε μία σειρά στην τηλεόραση.
Το μικρόβιο της υποκριτικής τέχνης σε ποια ηλικία το κόλλησες;
Στα 15, άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω στη ζωή μου σαν ενήλικας. Επειδή ήμουν κακός μαθητής πάντα διάβαζα μόνο εξωσχολικά βιβλία γι’ αυτό και συμπαθούσα μόνο την έκθεση. Είπα εφόσον δεν πρόκειται να περάσω σε κάποιο πανεπιστήμιο ας ασχοληθώ με κάτι που κάπως γνωρίζω λίγο παραπάνω από το σπίτι μου. Στην πραγματικότητα λάτρεψα την τέχνη της υποκριτικής όταν ήμουν στο δεύτερο έτος της δραματικής σχολής. Από τότε δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο. Προς το παρόν τουλάχιστον.
Εκτός από την υποκριτική τέχνη, ποια άλλα επαγγέλματα είχαν περάσει από το μυαλό σου;
Ψυχιατρική είχα σκεφτεί κάποια στιγμή επειδή έχει να κάνει με τον άνθρωπο.
Οι γονείς σου, που γνωρίζουν τις δυσκολίες του χώρου από πρώτο χέρι, πως αντέδρασαν στην απόφασή σου αυτή;
Ενώ, προσπαθούσαν να με αποτρέψουν λόγω μεγάλης δυσκολίας του χώρου και της ίδιας της τέχνης διέκρινα μία κρυφή χαρά και ένα κρυφό καμάρι μέσα τους.
Μετά τη δραματική σχολή νομίζω πως δεν έχεις μείνει χωρίς δουλειά. Πως νιώθεις γι’ αυτό;
Από το 2012 που έχω τελειώσει τη σχολή, για καλή μου τύχη δεν έχω μείνει χωρίς δουλειά. Προσπαθώ πάντα να δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου κάθε φορά υπηρετώντας το όραμα του σκηνοθέτη. Αυτό με κάνει πρώτα απ’ όλα έναν χρήσιμο ηθοποιό και έτσι το ένα φέρνει το άλλο.
Το ενδεχόμενο να σε συγκρίνουν με τον πατέρα σου το έχεις σκεφτεί; Φοβάσαι τη σύγκριση;
Το είχα σκεφτεί στην αρχή αλλά, τώρα πλέον όχι δεν με απασχολεί καθόλου. Έτσι και αλλιώς σε άλλους θα αρέσεις και σε άλλους όχι. Είναι θέμα αισθητικής. Ακόμα και ο Michael Jackson δεν αρέσει σε όλους.
Φέτος, συμμετέχεις στην παράσταση «Καζιμίρ και Καρολίνα» στο θέατρο Cartel. Πες μας μερικά στοιχεία της παράστασης.
Μιλάει για το πώς μία οικονομική κρίση επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Είτε αυτές είναι φιλικές, είτε ερωτικές. Μου αρέσει που το κάνει ο Χόρβατ με έναν τόσο υπόγειο και ξεμπροστιατικό τρόπο.
Με την Ελλάδα της κρίσης έχει κοινά;
Η δουλειά που έκανε ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος κατά τη γνώμη μου είναι καταπληκτική. Έφερε στην Ελλάδα του σήμερα αυτό το έργο με μία κωμικοτραγική διάθεση.
Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή την περίοδο;
Έχω συζητήσει για κάποιες δουλειές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το χειμώνα θα παίξουμε μαζί με τη Θάλεια Ματίκα στο «Στρίψιμο της βίδας» στο θέατρο Άνεσις, σε σκηνοθεσία του Δημοσθένη Παπαδόπουλου.
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Να παίζω.