Η ιστορία του, του μεγαλύτερου σε έκταση πάρκου σε όλη την Αθήνα, κρατάει χρόνια πίσω. Στα χρόνια της απελευθέρωσης, στα 1832, ο πρώτος αγρότης και ιδιοκτήτης του κτήματος ήταν ο Ιωάννης Παπαθεοδώρου Λεφάκης. Το κτήμα είχε έκταση 300 στρέμματα και βρισκόταν στον συνοικισμό Δραγουμάνο. Ο Λεφάκης, μόλις επισημοποίησε τους τίτλους ιδιοκτησίας του, προσπάθησε να πουλήσει την περιουσία του. Έτσι τον Μάιο του 1838, πούλησε το κτήμα στους Άγγλους John Williams και George Miles, οι οποίοι μετά την απελευθέρωση έβλεπαν την χώρα σαν μια πολύ καλή ευκαιρία για επενδύσεις.
Οι Άγγλοι διαμόρφωσαν πλήρως τις εκτάσεις γης φυτεύοντας αμπέλια, οπωροφόρα δένδρα, φτιάχνοντας εγκαταστάσεις, κήπους και καλλιεργώντας συστηματικά τα αρόσιμα τμήματα. Το 1840, ο Miles αποφάσισε να πουλήσει στον Williams το μερίδιο του. Ο Williams, που βεβαίως δεν μπορούσε να καλλιεργεί μόνος του το κτήμα, έφερε κηπουρούς από την Μάλτα και γεωργούς από το Μενίδι, μοιραζόμενος μαζί τους τα εισοδήματα. Όμως το 1848 αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και πούλησε το κτήμα στον Δημήτριο Κοντάκη, έναντι 10.370 δραχμών.
Η βασιλική οικογένεια φαίνεται να ενθουσιάζεται με την ομορφιά του αγροκτήματος και έτσι τον Σεπτέμβριο του 1848, το κτήμα Κοντάκη αγοράζεται από τους βασιλείς, οι οποίοι, θέλοντας να επεκτείνουν τη γη τους προχωρούν σε νέες αγορές. Έτσι από το 1848 έως το 1861, η βασιλική Αυλή θα συνάψει 47 νέες συμφωνίες αγοράς ακινήτων στην περιοχή, δημιουργώντας ένα ενιαίο κτήμα 2.500 στρεμμάτων.
Η διαμόρφωση άρχισε αμέσως, τον κήπο ανέλαβαν οι γνωστοί ανακτορικοί κηπουροί Σμίτ και Μπαρώ, που επιμελήθηκαν και τον Βασιλικό Κήπο. Εκατοντάδες άνθρωποι εργάστηκαν για την τελειοποιήση του τεραστίου σε έκταση κήπου. Η ίδια η Αμαλία προσέλαβε εργάτες από τα γύρω χωριά, Βαυαρούς που είχαν παραμείνει στην χώρα και είχαν εγκατασταθεί στο Ηράκλειο Αττικής και έμπειρους αμπελουργούς από τα Μέγαρα. Επρόκειτο χωρίς αμφιβολία για μια πολύ σοβαρή προσπάθεια, τα επιτυχή αποτελέσματα της οποίας, φάνηκαν στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Κατά τα τέλη του 1856 το κτήμα είχε σχεδόν διαμορφωθεί όμως τα έργα δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν όλα. Η έξωση του Όθωνα και της Αμαλίας συνοδεύτηκε από το πάγωμα κάθε έργου ανάπτυξης. Με το ψήφισμα της Β΄ Εθνικής Συνελεύσεως της 3ης Ιουλίου 1863, τα ανάκτορα και οι Βασιλικοί Κήποι, κηρύσσονται Εθνική ιδιοκτησία και η διαχείριση του κτήματος. Το 1867, ο Όθωνας πεθαίνει. Από το έτος 1868 σύμφωνα με την διαθήκη του Όθωνα, το κτήμα μεταβιβάζεται στους κληρονόμους του Όθωνα.
Μετά από επίμονες διαπραγματεύσεις μεταξύ των κληρονόμων και της Ελληνικής Κυβέρνησης, συμφωνήθηκε να αποζημιωθούν από το Ελληνικό Δημόσιο με το χρηματικό ποσό των 4.500.000 δρχ. το οποίο και καταβλήθηκε με δόσεις στους κληρονόμους χωρίς αυτοί να έχουν δικαιώματα κυριότητας για το κτήμα «Πύργος Βασιλίσσης». Παρόλα αυτά στα χρόνια που ακολουθούν γίνονται διάφορες αλλαγές σε χρήσεις γης στην περιοχή, μάλιστα πολλές διατηρούνται μέχρι σήμερα..
Σήμερα, το Πάρκο “Αντώνης Τρίτσης” βρίσκεται στη θέση με το τοπωνύμιο «Πύργος Βασιλίσσης» στο δυτικό τμήμα της Αθήνας, στο Δήμο Ίλιου. Γειτνιάζει προς τα ανατολικά με το Δήμο Αγ. Αναργύρων και προς τα βόρεια με το Δήμο Καματερού και αποτελεί το μεγαλύτερο οργανωμένο πνεύμονα πρασίνου στην Αθήνα. Έχει έκταση 1.150.στρέμ., δηλαδή είναι έξι φορές μεγαλύτερο από τον Εθνικό Κήπο και αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για όλους τους κατοίκους της Αττικής.
Στο πάρκο, ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει την απαράμιλλη ομορφιά του, να περπατήσει ανάμεσα στο σπάνιο φυσικό περιβάλλον, να κάνει ποδηλατάδα και πικ νικ με την οικογένεια του. Οι μικροί μας φίλοι μπορούν να χαρούν το παιχνίδι στην παιδική χαρά, να τρέξουν με τους φίλους τους ή ακόμα και να πάνε μια βόλτα από το κέντρο ιππασίας και να γνωρίσουν από κοντά το άθλημα. Ακόμη στο χώρο υπάρχουν υπαίθρια θέατρα που κάθε χρόνο φιλοξενούν εκδηλώσεις των γύρω δήμων με θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες.